den haag Banen voor langdurig werklozen worden duur betaald. Een succesvolle reïntegratie – de bemiddeling van een werkzoekende naar een betaalde baan – kost de gemeenschap netto ruim een half miljoen euro. De kans op werk stijgt door de reïntegratie-inspanningen met slechts 3 procentpunt.

Dat blijkt uit onderzoek van het College voor Stedelijke Innovatie van het kenniscentrum Nicis Institute. Voor het eerst is de prijs van een geslaagde bemiddeling becijferd. Gemeenten kregen vorig jaar 1,5 miljard euro voor de reïntegratie van bijstandsgerechtigden. Van de 90 duizend beëindigde cursussen resulteerden er 21 duizend in een baan (23 procent). Gemiddelde kosten per baan: 69.000 euro.

Als echter degenen die op eigen kracht werk zouden hebben gevonden, niet worden meegeteld, bedragen de kosten volgens het Nicis 537.000 euro. ‘Zonde van het geld’, vindt Jouke van Dijk, hoogleraar Regionale Arbeidsmarktanalyse in Groningen en penvoerder van het ongevraagde advies.

De kans op werk voor mannen in de bijstand stijgt door hulp bij reïntegratie van 21 naar 24 procent: die 3 procent zou dat zonder hulp niet zijn gelukt. Onder mannen in de WW stijgt de kans op werk met een stimulans slechts van 56 naar 57,5 procent. Bij vrouwen, jongeren en ouderen is deelname aan een reïntegratietraject zelfs nadelig. ‘Het belemmert hen om zelf actief naar werk te zoeken’, verklaart Van Dijk.

‘De Zuiderzeelijn vinden we nu te duur’, zegt Van Dijk. ‘Aan reïntegratie geven we elk jaar zonder resultaat evenveel uit, maar daar is van een koerswijziging geen sprake.’

Op de hulp van gemeenten en UWV aan werklozen is al langer kritiek. In januari concludeerde ook het ministerie van Sociale Zaken dat het beleid weinig effect heeft. PvdA-staatssecretaris Aboutaleb noemde het destijds al winst dat werklozen niet meer thuis zitten, maar actief een cursus doen.

Vorig jaar volgden 223 duizend bijstandsgerechtigden een reïntegratieprogramma. Vandaag debatteert de Tweede Kamer over het nut van reïntegratie.