Een stem op Trump was een stem op Poetin
Begin januari schreef ik in de Volkskrant: 'Trump wordt presidentskandidaat voor de Republikeinen. Hij wint de verkiezingen niet, maar zijn nederlaag is kleiner dan verwacht. De Republikeinse partij is verscheurd.'
Hoe verscheurd de Republikeinen zijn, zal blijken; het opportunisme wint het meestal van overtuigingen.
De gemeenplaats luidt dat er geluisterd moet worden naar de groep van ontevreden kiezers die Trump ondersteunden.
Zijn deze kiezers anders dan die van Al Gore in 2000? Verdienen zij een betere behandeling dan de kiezers die dat jaar op Gore stemden?
Een stem op Trump was een stem op Poetin en alles waar Poetin voor staat - totalitarisme zonder werkelijke ideologie, daarin verschilt het poetinisme van de totalitaire bewegingen uit de 20ste eeuw. Een merkwaardige gedachte dat kiezers die het totalitarisme ondersteunen een voorkeursbehandeling verdienen.
(Mocht mijn voorspelling niet zijn uitgekomen bied ik duizend lezers van de Volkskrant een glas wijn of wodka aan.)
