Een spits in de wereld van engnekken

Bij het verslag van de bekerwedstrijd Feyenoord - Ajax plaatste de krant donderdag een magistrale foto van Guus Dubbelman. Hij had een kardinaal omslagpunt in beeld gebracht, het moment dat Feyenoord besefte dat de oogstjaren zijn begonnen, eindelijk.

Vier uitzinnige spelers van Feyenoord vieren de zege op Ajax. In het middelpunt staat de aanvoerder, Dirk Kuijt, met een gelukzalige lach. Kuijt leunt op de schouders van twee jonge medespelers uit de school van Feyenoord, Rick Karsdorp en Sven van Beek.

Uit het hoofd van Van Beek steekt mijn favoriete Feyenoorder, spits Michiel Kramer. Zijn pose is klassiek: open mond, vanwege een schreeuw waarschijnlijk, arm in de lucht, vuist gebald. Bijna hoor je het publiek.

De afgelopen week bracht ik in Frankrijk door met vrienden. Gelukkig, zei een van hen, Jan, toen ik hem vertelde dat de wedstrijd in De Kuip in 1-0 was geëindigd. Zelf maakt het me allemaal niet veel uit en ik ben gewoonlijk de eerste om het belang van het toernooi om de KNVB-beker te relativeren, maar ik was blij voor hem.

We verbleven in Frankrijk in een huis zonder wifi. Toen ik voor de vakantie liet weten dat ik het op prijs zou stellen als ik over draadloos internet kon beschikken, zei hij dat hij daar zelf geen enkele behoefte aan had. Alleen in de uitslagen van Feyenoord was hij geïnteresseerd. Mooi vond ik dat.

Om onbekende redenen zijn veel van mijn vrienden supporter van Feyenoord. Ik bewonder ze, het is al ruim een jaar of tien niet eenvoudig voor ze. Bij niet één club in Europa is het contrast tussen de verwachtingen en de resultaten zo groot. Altijd maar die hoop, jaar in, jaar uit, altijd maar die teleurstelling en die grappen bij de koffieautomaat, ik zou er gek van worden.

Dit seizoen wordt het anders en valt alles op zijn plaats. Dit is een goed stel.

Zelfs de openbaar aanklager van de KNVB is al drie keer verslagen, een record. De laatste keer werd Michiel Kramer aangeklaagd, vanwege een klap in een wedstrijd tegen De Graafschap die bij nader inzien een duw bleek te zijn.

Toen Kramer vooruitblikte op de tuchtzaak in Zeist zei hij misnoegd dat zijn vrije avond naar de klote was - een tamelijk originele voorbeschouwing op een onderzoek dat hem een schorsing van vier wedstrijden had kunnen opleveren.

Kramer is alles wat Kuijt niet is. Kuijt is de voorbeeldige modelprof met de brave teksten, Kramer de man van eigenzinnige uitspraken en originele standpunten. Ik vind zijn vriendin ook geweldig.

Toen hij haar afgelopen zomer belde met de mededeling dat zijn lucratieve transfer van ADO Den Haag naar Baniyas SC in de Verenigde Arabische Emiraten was afgeketst, zei ze: 'Kutvoetbal ook, altijd alles op het laatste moment.' Voetbal interesseert haar niet, 'ze houdt er niet van'.

Dat stond een paar weken geleden in een interview met Kramer in Voetbal International. In tijden heb ik niet zo'n fascinerend stuk gelezen waarin een voetballer aan het woord kwam. Bijna alle voetballers hebben niks te vertellen, of ze durven het niet.

Kramer is de uitzondering, die geeft gewoon toe dat hij maar om één reden voor Baniyas SC wilde spelen: het geld. Met zijn salaris had hij onder meer zijn hypotheek en de studieschuld van zijn vriendin af kunnen lossen. Dat zijn carrière op een lager pitje zou komen te staan, interesseerde hem niet.

Omdat hij graag met gehandicapten wilde werken, volgde hij een opleiding sport en bewegen. In VI: 'Ik kijk liever naar de Paralympics dan naar een voetbalwedstrijd.' Zijn droom: na het voetbal met gehandicapten werken. In het voetbal wemelt het volgens hem van de 'engnekken'.

Op de twitterbio van @kramerinho staat 'Ben jezelf, blijf jezelf. Geloof in jezelf. Speler van Feyenoord.' De club gaat nog veel plezier aan hem beleven, en ik ook.

_{Paul Onkenhout is redacteur van de Volkskrant.}

_{Reageren?
twaalfdeman@volkskrant.nl}