Een nieuw Nederlands verschijnsel

Het was een loze belofte. Nu er al zes auto's staan, naderen we het kritische moment. Volgens ons kan er nog slechts één bij. Of één af. Want uiteindelijk moet er toch een beslissing worden genomen over de auto achter de scheve boom die daar al die tijd al aan het fossiliseren is.

De bewoners zijn niet dom. Mensen passen zich aan. Ze zoeken alternatieve middelen om in hun levensbehoeften te voorzien, om voedsel te verwerven, om sociale contacten te onderhouden en zich voort te planten. Het is niet toevallig dat we op deze foto een kind zien dat langs de hoge haag fietst. Als de wegen dichtslibben is er altijd nog het trottoir, als de grote fietsen daar niet mogen rijden zijn er altijd nog de kleine fietsen en als er gerief moet worden aangevoerd zijn er altijd nog de fietstassen. We zien dus hoe een kind in dit landschap oefent om straks als het verkeer lam zal liggen toch nog het nodige te verwerven. Dit kind werd uitgestuurd om - eerst spelenderwijs en straks serieus - de alternatieve toevoertrajecten in te rijden. We zien een nieuw Nederlands verschijnsel: de kleine kinderfiets met de grote fietstassen.

Wie is het brein achter deze operatie? We weten het, in tijden van grote schaarste is kinderarbeid onvermijdelijk. Met hun dunne lichaampjes, de vertederende blik, de taaie gedrevenheid, zullen deze kinderen zich een weg banen langs de kronkelwegen tussen het stilstaand verkeer. We weten dat in een van deze huizen een belangrijke vrouw woont, of woonde, dat dit de plek is waar het Nieuwe Nederland wordt ontworpen. De mensheid corrigeert zijn eigen bestaan, het zijn sterke vrouwen die het bedenken, vrouwen die in het diepste geheim een dubbel leven leiden. We zullen er nog van horen.

En wie snoeit in afwachting de haag? Het wordt tijd.