Eén klont nat

Niet de moeite waard om er drie uur voor in de make-up te zitten', schreef The Sunday Times kerst 2010 na de eerste uitzending van BBC's Come Fly With Me - sinds gisteravond bij de VPRO. The Observer schreef: 'Deze tijd van het jaar hoop je op ho ho ho, maar dit was no no no.' Zelfs het publiek was boos, en vond huidskleur en accent van de typetjes Omar, Precious en Taaj racistisch en ouderwets. Ja, de rapen waren gaar.

Het kon ook alleen maar misgaan: smeerkezen David Walliams en Matt Lucas van Little Britain die een potpourri aan gekke types spelen, in een mockumentary gesitueerd op de (bestaande!) Robin Hood Airport, nabij Sheffield. Te kluchtige setting, te veel typetjes, te grote budgetten, te hoge grapdichtheid. Een soort TV Kantine + Ushi & Dushi x Meneer Pamuk + Nikker Simon = lach of ik schiet. Was Little Britain nog zo leuk omdat het zo rauw was, en zo vies (de volvette Marjorie Dawes, de ongeschoren Carol 'computer says no' Beer, het projectielbraken, de kletterende incontinentie), dit kon eigenlijk alleen maar tegenvallen.

Maar het viel niet tegen. Integendeel. Ik heb gisteravond heel hard zitten lachen - als dat tenminste mag, als inval-tv-recensent. Wat een topsetting! Zo is het ook écht, op al die luchthavens, met al die synthetische uniformen, die verborgen werkloosheid, die kadavers van stewardessen (Lufthansa! Delta Airlines!). Wat een oog voor detail en wat een sublieme setdressing, kap en grime. Dat nouveau-richekantoor van FlyLo's Omar! Die voice-over! Dat wipneusje van Keeley! De outfits van de paparazzi! Ja, bij Mad Men zijn ze goed, maar hier ook! En wat deert het dat je het gevoel hebt dat Benny Hill any time door het beeld kan komen lopen, léuk juist!

Natuurlijk is het beledigend, maar niet alleen ten opzichte van allochtonen. Vrouwen, homo's en senioren komen er net zo slecht vanaf. Zoals passagierbegeleider Moses over bejaarden zegt: 'If you spend enough time with them, you eventually get used to the smell.' Of de heerlijke dialoog tussen de sletterige grondstewardessen:

Keeley: 'How's the boyfriend?'

Melody: 'Which one?'

K: 'Craig.'

M: 'Black Craig or white Craig?'

K: 'White Craig.'

M: 'He's in prison.'

K: 'Why for?'

M: 'Beating up black Craig.'

Nee, niks te klagen over Lucas en Walliams. Die laatste ontmoette ik ooit op een Londens wodkafeestje. Ik, teut, sprak hem aan met de belachelijke tekst: 'Hi! You're from Little Britain!' Waarop Walliams zweeg. En ik het nog erger maakte met: 'I'm from Amsterdam!' Walliams draaide zich oogrollend om en babbelde verder met de aanwezige fotomodellen.

Vorig jaar trouwde hij met het Brabantse topmodel Lara Stone, bezitster van de mooiste boezem en mond ter wereld. Dat ze zelden kleren draagt op foto's, daar hoor je niemand over, maar toen ze twee jaar terug voor Vogue Paris van top tot teen in roetzwarte schmink gefotografeerd werd, heette dat racistisch en niet meer van deze tijd. De rapen waren gaar. En zo blijken mode en comedy geheel onverwacht - om met Meneer Pamuk te spreken - één grote klont van hetzelfde laken een natte pot pak.

Jean-Pierre Geelen schrijft vanaf 15 augustus weer de tv-recensie. Deze week wordt hij vervangen door Cécile Narinx, hoofdredacteur van ELLE.

undefined