Een echte radioman die het vermogen had om zich dienstbaar te maken. ‘Klaas trapte niet naar omhoog en niet naar omlaag’

Soms vergat Klaas Samplonius weleens dat hij beter weg kon blijven van de televisie. Gelukkig was zijn gezin zo vriendelijk hem daaraan te herinneren. ‘We lachten hem faliekant uit’, zegt zoon Ivo over de spaarzame keren dat zijn vader op de tv verscheen. ‘Je zag hoe zijn gezicht verstrakte op het moment dat de camera op hem werd gericht.’

Daarvan had Klaas Samplonius geen enkele last wanneer dat alleen een microfoon was. Collega Govert van Brakel: ‘De radiostudio was voor Klaas als een tweede thuis.’ Dat wordt misschien nog wel het best getypeerd door de manier waarop Samplonius zijn koptelefoon op had. Het ene oor was bedekt, het andere vrij. Ivo: ‘Met dat onwillige haar van hem zag dat er niet uit. Maar het gaf wel aan hoe vrij hij zich voelde.’

Een halve eeuw geleden maakte Klaas Samplonius als dagbladjournalist de overstap naar de radiojournalistiek. In die tijd waren de omroepen nog baas in eigen huis met eigen nieuws. Ieder kon naar eigen inzicht de achterban bedienen. Zijn baas was de AVRO en dat paste goed bij hem. ‘Een keurige AVRO-man’, zegt Van Brakel.

Hij en Samplonius zijn geschoold in de traditie van het sportprogramma Langs de Lijn en, als vervolg daarop, Radio Tour de France. Ze leerden accuraat te reageren op onverwacht nieuws en bekwaamden zich in het formuleren van volzinnen. ‘En dan had Klaas ook nog eens die prachtig donkere stem.’

Samplonius’ extra kwaliteiten waren een grote mate van onverstoorbaarheid en het vermogen zich volledig dienstbaar te maken aan het onderwerp. ‘Een beetje van het type Rob Trip’, aldus Van Brakel. ‘Ook zo’n man die je helemaal vergeet, terwijl hij je door het nieuws loodst.’ Samplonius was daarin op zijn best als presentator van het late nieuwsprogramma Met het oog op morgen.

Langzaam maar zeker veranderde zijn rol in het Hilversumse Mediapark. De radiostudio maakte plaats voor kantoor en vergaderzaal. Samplonius werd in de jaren negentig onder meer zendercoördinator van Radio 1 toen de omroepen hun zeggenschap kwijt raakten. Ook was hij hoofdredacteur van het programma TweeVandaag en adjunct-directeur bij de TROS.

Volgens zoon Ivo had zijn vader geen enkele moeite met die overstap. Het ging hem ook goed af om de baas te zijn. Klaas Samplonius kon op een vriendelijke maar besliste manier duidelijk maken hoe hij het wilde. Van Brakel: ‘Hij trapte niet naar omhoog en niet naar omlaag. Gewoon een aardige man die je niet voor het hoofd wilde stoten.’

Zijn laatste klus, van 2007 van 2010, was bij RTV Drenthe. De regionale omroep verkeerde in zwaar weer. Samplonius moest als directeur/hoofdredacteur orde op zaken stellen. Dat deed hij volgens eindredacteur Margreet Gort op z’n Samplonius: vriendelijk maar duidelijk. ‘Hij kon op een heel rustige manier zeggen wat hij van bepaald gedrag vond.’

In die periode openbaarde de Ziekte van Waldenström zich bij Samplonius, een zeldzame vorm van kanker. Een onbezorgd pensioen was hem niet gegund. Hij overleed, 75 jaar oud, op 11 november.

Bij het afscheid werd vooral zijn rijk gevulde leven gevierd. Daarin had het Apostolisch Genootschap altijd een grote rol gespeeld. In die beleving van het christendom vonden hij en zijn gezinsleden veel troost.