Een dame die fluit en een dame die gymt

MUZIEK

Eleonore Pameijer is een fluitiste die geen genoegen neemt met de bestaande bulk aan fluitrepertoire. In 1993 toerde ze met een programma waarin tien hedendaagse Nederlandse componisten op haar verzoek een commentaar hadden gemaakt op Telemanns Fantasieën voor fluit solo.

Voor haar nieuwe project Images heeft Pameijer zich laten inspireren door de bewegende sculpturen van de Israëlische kunstenaar Noam Ben-Jacov. Hoewel, bewegend: de drie objecten - Egg, Room en Atlas - die Pameijer heeft gekozen, bewegen alleen maar als ze bewogen worden. Bijvoorbeeld door danseres Andrea Beugger, die in een speciaal voor dit doel vervaardigde choreografie van Beppie Blankert onder meer een mensgroot ei open en dicht laat klappen en

een grote draadkoker van verende hoepels in een bolvormige kooi omtovert.

Componisten Sinta Wullur, Martijn Padding, Calliope Tsoupaki, Paul Termos en Jacob ter Veldhuis bekeken een video van deze sculpturen en componeerden er ieder een fluitsolo bij. Zoiets heet al gauw een multidisciplinair project en veronderstelt een nauwe samenhang tussen beeld, beweging en geluid.

Natuurlijk zou je dat met veel goede wil er ook in kunnen ontdekken. Zo zijn de snel tikkende staccato-noten in het stuk Calliope van Tsoupaki te vergelijken met een kuikensnavel die tegen een eischaal aantikt. Het blijven echter vrijblijvende associaties. Alleen Ter Veldhuis legt in zijn toelichting een verband tussen de hoepels van Ben-Jacov en zijn muziek.

Het blijft toch een probleem: hoe beeldende kunst, beweging en muziek elkaars muzen moeten wezen. Bij Images blijven ze in elk geval afzonderlijke delen zonder som. Nuchter bekeken zijn er een dame die fluit en een dame die ingewikkelde gymnastiek doet met een veredeld wasrek.

Dat neemt niet weg dat door Pameijers initiatief vijf aantrekkelijke Nederlandse fluitcomposities zijn ontstaan. Wullur en Termos exploreren op verschillende manieren de boventoongebieden van het instrument en Padding componeerde een sonateachtig exposé met een sober viertoonsmotief en een korte voorslag. Ter Veldhuis schreef met Lipstick een swingend stuk voor tape, fluit en altfluit.

Daardoor zit de toegevoegde waarde van dit project niet zozeer in de optelsom van de verschillende disciplines als wel in de uitbreiding van het fluitrepertoire.

Pay-Uun Hiu