Een dagboek vol liefdesblunders

Het is opvallend hoe vaak meisjes over jongens praten. Ik had verwacht dat roddelen na de middelbare school over zou zijn, maar studentes zijn even erg als scholieres.

Tijdens paleontologie voeren we discussies over flirten en vreemdgaan. Vriendinnen vragen geïnteresseerd: 'Zitten er leuke jongens bij Aardwetenschappen?'

Mijn mannelijke medestudenten zijn interessant en een groot deel is onbezet. Toch zit er maar één tussen die ik ècht leuk vind. Ik hanteer een strenge selectieprocedure.

Met Esther heb ik vroeger de 'posi-negi-lijst' opgesteld. Op de lijst zetten we eigenschappen die we belangrijk vonden bij jongens, bijvoorbeeld 'lieve oogjes'. Had een jongen lieve ogen, dan kreeg hij een plusje. Zo niet, dan kwam er een minnetje. De jongen met de meeste plusjes achter zijn naam was de leukste.

Inmiddels heb ik mijn verlanglijst bijgesteld. Wat betreft lengte blijf ik onverbiddelijk. Ik ben 1,83 meter en mijn beoogde partner moet minstens even lang zijn.

Door deze voorwaarde maak ik het mezelf wel moeilijk, vooral omdat ik geen geboren verleidster ben. Mijn dagboek staat vol verhalen over onbeantwoorde liefdes en liefdesblunders. 'Voor zijn verjaardag heb ik Cas een serenade gegeven, vond hij niet leuk.' 'David praat al een week niet meer met me. . .' Ik benijd de kleine, schattige meisjes die elke jongen om hun vinger winden.

Niet al mijn versierpogingen mislukken, ik heb een paar leuke vriendjes gehad. Maar zodra ik single ben en vol overgave op jongensjacht ga, voel ik me bij een afwijzing al snel een Bridget Jones.Van alle kanten krijg ik wijze raad. 'Geniet van het leven zonder vriendje.' 'Als je niet zoekt, komt hij vanzelf.' Echt, elke keer neem ik me voor vrij en onafhankelijk te blijven. Maar verliefd zijn is zo leuk! Tenminste, voor een week of twee. Dan krijgen jongens in de gaten dat ik ze leuk vind. Hoe ze dat merken weet ik niet, je leest juist overal dat jongens ongevoelig zijn voor de signalen.

Waarschijnlijk spreekt mijn rare gedrag boekdelen. Bij een leuke jongen wil ik spontaan en sexy zijn. Maar juist dan val ik stil, struikel ik over een tas of heb ik spinazie tussen mijn tanden. Ik wil 'hard to get' zijn en vraag hem uiteindelijk toch mee uit. Zo ook bij de leuke jongen van Aardwetenschappen. Zijn antwoord:

'Heb geen geld en moet werken.'

Volgens mij is hij een beetje geschrokken. Hij is al een week niet op college verschenen.