Dwars door China 21: nog meer vooruitgang

Als we willen wegrijden uit het lelijke dorp, zien we op een heuvel tegenover het hotel een bijzondere rotsformatie. Een soort poort lijkt het wel. Prachtige ruwe steenblokken, zo oogt het van afstand.
Nep, blijkt wanneer we er naartoe gaan: een klop op de rots levert een hol geluid op. Het is de toegang tot een kuuroord annex vakantiecomplex dat een paar kilometer verderop in een zijvallei in aanbouw is.

De alpenweide hoog in de Hemelbergen, waar van oudsher herders met hun kudde rondtrekken, wordt klaargestoomd voor de vooruitgang. Grote planborden beloven kuurfaciliteiten in Mongolische yurt-stijl en blokhut-achtige villa's die in de Rocky Mountains of bij Chamonix hadden kunnen staan.

De bouw is pas begonnen, de meeste herdershutten staan er nog. Het zijn ruige, van sparrehout opgetrokken onderkomens, met grasplaggen op het dak als isolatie tegen de felle kou in de winter. De meeste huisjes zijn op slot, de families zitten nu met hun dieren beneden bij de rivier, in hun zomertenten.

Het zijn Mongolische herders in deze vallei, een oude boeddhistische dorpstempel getuigt ervan. Bij de rivier rijden jongens op de kleine paarden waarmee ze zo goed de steile heuvels kunnen beklimmen waar de schapen en koeien grazen. Een van hen komt een praatje maken.

Het leven verandert in ongekend tempo sinds de regering de vallei tot toeristenzone heeft uitgeroepen. De nomaden moeten hun grond afstaan aan de projectontwikkelaar, die uit centraal China komt. Ze krijgen er flats voor terug, vertelt hij.

Waar in het dorp komen die flats?
'Dit dorp wordt alleen voor toeristen. Wij verhuizen naar nieuwbouw in een stad driehonderd kilometer verderop'.

Zijn ze blij met de nieuwe flats?
Hij schuifelt een beetje. Het is natuurlijk niet meer het vrije leven in de vallei. 'Maar in de winter is het wel beter'.

Driehonderd kilometer is wel heel ver - was dat hun keuze?
'We konden niet kiezen. De regering heeft het besloten'.

Volgende keer: yoghurtijs in ILi