‘Duivels tegen duivels’
Sinds de ontvoering van hun soldaten voelen de Israeli’s zich opnieuw slachtoffers van de situatie. Wat ze over het hoofd zien, is dat hun regering niet tot onderhandelingen en compromissen bereid is....
Een slachtoffer hoeft niet na te denken over de rechtmatigheid van zijn acties. Dat maakt Israël in zijn houding ten aanzien van de Palestijnen niet toerekeningsvatbaar. Blind gesteund door Amerika en niet gehinderd door Europa wordt het door niemand geremd.
Als Israëli’s honderden burgers doden, geldt dat als zelfverdediging, als Arabieren zich verdedigen, heet dat terrorisme.
Het slachtofferschap is Israëls tweede huid. Ze zijn een klein volk, omringd door vijanden. De totale uitroeiing van Israël is het doel van de extremisten in de Arabische wereld. Dit legitimeert Israëls agressie en machtsvertoon. Het gaat om overlevingsinstinct. Maar hoe begrijpelijk dat ook is, het resultaat is fataal. De agressie van Israël leidt tot radicalisering in het gematigde deel van de Arabische wereld. Het slachtofferschap van beide partijen wordt perfect gespiegeld en hun roekeloosheid evenzeer.
Israël wil unilateraal de grenzen voor de toekomst van Israël fixeren en iedere vorm van weerstand met geweld breken. Die arrogantie krijgt het duur betaald.
Dat Teheran en Damascus enerzijds en Washington anderzijds Israël en Libanon nu gebruiken als strijdtoneel is puur cynisch. Ze laten de chaos al te graag voortdurten. Iran kan intussen dreigen met de Irakisering van het Midden-Oosten en Bush en zijn vrienden kunnen rustig verder fantaseren over de uitbreiding van hun heilige oorlog tegen het terrorisme. Een gevecht van duivels tegen duivels die zich niet realiseren dat ze in de ander hun eigen spiegelbeeld zien.
Europa krijgt een regelrechte veroordeling van de Israëlische acties niet door zijn strot. De algemene houding lijkt: ‘Israël heeft het recht zich te verdedigen’, zelfs als het zelf aanvalt. Vergeten is de bezetting van de Westoever en de toestand in Gaza. Menselijkheid en moraal worden door Israël in naam van het slachtofferschap vermorzeld. Het is alleen met zichzelf bezig. Maar ja, het voelt zich zo bedreigd en kritiek verdraagt het in geen geval. Hoe kunnen we Israël dan nog helpen?
