Driedimensionale Nachtwacht geeft Maastricht kopzorgen
Saskia is al klaar. Ook de kapitein en de luitenant staan in brons in de tuin van het Valkenburgse Château St....
Twee uit Rusland afkomstige beeldhouwers tekenen ervoor. Twintig jaar werkten de klassiek opgeleide Michael Dromov en Alexander Taratynov aan bronzen van historische figuren. In hun Moskouse atelier hing al die tijd een poster van de Nachtwacht. Het idee om de figuren op dat schilderij in brons te gieten, lag voor de hand.
Inmiddels is Taratynov genaturaliseerd tot Nederlander en woont hij in Maastricht, waar hij faam verwierf. Maastricht is ook de stad die de Nachtwacht verborg voor de vijand ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Het schept een band, zegt de groep Maastrichtenaren die het initiatief voor de beeldengroep nam.
Samen met Dromov studeert Taratynov nu op de rest van Rembrandts Nachtwacht. Want die
laat veel te raden over. Alleen de figuren op de voorgrond zijn van top tot teen te herkennen en van voren en achteren uit te beelden. Alle andere figuren – in totaal zijn het er 27 – missen op het schilderij benen, armen of rompen. Soms is in het halfduister slechts een gelaat zichtbaar.
De twee hebben zich opnieuw teruggetrokken in het Moskouse atelier. In Maastricht wordt geprakkiseerd over de vraag hoe het verder moet. Want de stad wil de meer dan twee meter hoge beelden niet zelf houden. Uiteindelijk zal de hele groep immers een oppervlak van tien bij tien meter beslaan. Daarom ook staan de eerste figuren voorlopig in Valkenburg: bij hotelier Camille Oostwegel, een van de initiatiefnemers, was wél plaats.
De beelden horen in Amsterdam, zegt een andere initiatiefnemer, de in Maastricht residerende Deense galeriehouder Peder Ekegardh. Want Amsterdam en het beroemdste kunstwerk van Nederland horen bij elkaar. Misschien moeten de beelden in Amsterdam stapje voor stapje opstomen naar het Museumplein, zegt de Deen. Maar echt enthousiast is hij over een driedimensionale Nachtwacht op Schiphol, als extra attractie voor toeristen.
Men is er nog niet uit, zegt Ekegardh. De Nachtwacht in brons kost behalve veel ruimte ook veel geld. Het hele tableau is anderhalf miljoen euro waard, per beeld vijftigduizend euro. Dus lonkt half Maastricht naar bedrijven, instellingen en particulieren om hen te bewegen een beeld te adopteren en te financieren. Op Schiphol, denkt Ekegardh, kunnen die financiers waar krijgen voor hun geld.
