Dreumes
Vanuit historisch, cultureel en taalkundig oogpunt draag ik Nederland - of beter: de Noordelijke Nederlanden - doorgaans een warm hart toe....
Nederland (lees: Den Haag) claimt meer stemmen dan België in de Europese ministerraad. 'Wij tellen immers meer inwoners', verkondigt Den Haag protserig. Hetzelfde Den Haag onderneemt sinds jaar en dag krampachtige pogingen om dossiers als de uitdieping van de Schelde - belangrijk voor de haven van Antwerpen - en de heringebruikneming van de IJzeren Rijn - belangrijk voor de Vlaamse en Belgische economie - te blokkeren. Hierbij misbruikt de Haagse politiek allerlei (ecologische) argumenten, om overduidelijke economische motieven en eigenbelang te camoufleren. Die argumenten zijn van weinig tel wanneer het erop aankomt bij de eigen bevolking de gehate Betuwe-lijn door te strot te rammen.
Nederland heeft een moeilijke verhouding met Duitsland, maar meet zich toch zo graag met de grote Duitse buur. Het wil niet langer 'klein' zijn. Neen, Nederland is nu 'een middelgroot land' en dat wil het in rauwe machtstermen vertaald hebben, ten koste van de zuiderbuur. Een 'mini-Duitsland' ziet het levenslicht als het ware. De werkelijkheid is dat Nederland, net als België en Vlaanderen, een dreumes blijft in Europees en internationaal perspectief. En dat Nederland er verstandig zou aan doen de banden met de zuiderburen, zeker de taalgenoten, aan te halen en uit te bouwen. In een geest van gelijkwaardigheid. Wat Wim Kok en de zijnen nu in Nice deden, is in strijd met de Benelux-gedachte (weet u nog?) en dus verwerpelijk.