Doe mij maar een Huaweitelefoon
Toen Ren Zhengfei, de bestuursvoorzitter van de Chinese telecomonderneming Huawei, zich vorige maand in Davos op een podium ten overstaan van een volle zaal liet interviewen, vond de verslaggever van Fortune het het noteren waard dat Ren Zhengfei 'zelfs op een paar ogenschijnlijk spontane, niet vooraf op schrift gestelde vragen uit het publiek in ging'.
Grappig: wanneer de topman van een van 's werelds grootste telecombedrijven en een van de weinige waarlijk multinationale Chinese multinationals in het openbaar zomaar spontane interactie en transparantie vertoont, is dat vermeldenswaard. Artikelen in de pers over de man worden steevast ingeleid door zinnetjes waarin de begrippen ''s werelds meest mysterieuze CEO', 'spreekt zelden met de pers', 'laat zich nooit zien', 'is nog moeilijker te spreken te krijgen dan de premier van China' domineren.
Zaterdag drukte de Volkskrant een interview af met de directeur van de Nederlandse divisie van Huawei: Wonder Wang, een naam voor een superheld uit een Amerikaanse strip. Wonder Wang vatte adequaat samen waar de aantrekkelijkheid van Nederland als vestigingsland voor een telecomgigant als Huawei hem in zit. Tuurlijk, de toegang tot Europa en de 'cultuur van innovatie'. Maar ook 'de goede ontvangst, vooral op belastinggebied, al wordt dat een beetje onder druk gezet door andere landen'. Alsof Wonder Wang stiekem voor de afdeling public relations van het Ministerie van Financiën werkt: kijk ons schitterende belastingklimaat eens serieuze bedrijvigheid aantrekken terwijl het zure, afgunstige buitenland dat kapot wil maken, nu hoor je het ook eens van een ander, houd dat maar in gedachten als je weer eens zit te vitten op onze bloeiende brievenbusindustrie.
Huawei zit al tien jaar in Nederland, maar de opmars van de Chinese investeerders in Europa gaat mondjesmaat, zo rekende Fokke Obbema zaterdag in deze krant voor. Chinese bedrijven staken tot dusver 70 miljard euro in de Europese economieën, minder dan de helft van het bedrag dat Japanners in Europa hebben geïnvesteerd en welbeschouwd een schijntje voor een land dat volgens sommige maatstaven 's werelds grootste / bijna-grootste economie is.
Voorheen ging de Chinese belangstelling vooral uit naar grondstofrijke ontwikkelingslanden. In het grondstofrijke ontwikkelingsland waar ik enige tijd heb gewoond, hebben de Chinezen het halve land geplaveid met rap verzakkende wegen en gevuld met winkeltjes vol goedkope rotzooi, de overheidskas gevuld met harde valuta en ijverig grondstoffen weggedragen.
Nu willen ze naar het rijke Europa om kennis op te doen en om op koopjesjacht te gaan in de economisch verzwakte gebieden, schrijft Obbema.
De onversneden China-fobie van weleer lijkt te zijn geluwd, het de-spleetogen-komen-sentiment overheerst niet langer, maar het wantrouwen blijft. Huawei moet zich wereldwijd al geruime tijd verdedigen tegen verdenkingen dat ze in hun apparatuur dingen stoppen waarmee de Chinese overheid ons afluistert.
Daar verdedigt de Huawei-top zich vurig tegen, maar ik dacht: of je nou door de hond of door de kat wordt afgeluisterd... De NSA hoeft niks in apparatuur te stoppen, voor de NSA komt Ronald Plasterk hoogstpersoonlijk een speciale afluisterglasvezelkabel aanleggen, helpdesk incluis.
Doe me dan maar een Huaweitoestel, met de groeten van het heerlijke Nederlandse belastingklimaat.
