Ding

Ineens was hij er, afgelopen vrijdag: de dialoogtafel. Hij dook op in het nieuws over de opstanden en aardbevingen in Groningen, niet één keer, maar de hele tijd. Er was een akkoord bereikt in de onderhandelingen over de gaswinning in Groningen en daar speelde de dialoogtafel blijkbaar een gigantische rol in.

'We gaan het akkoord nu verder uitwerken aan de dialoogtafel', zei Max van den Berg, commissaris van de koning in Groningen. 'Het kabinet gaat met de Groningse provinciale en gemeentelijke bestuurders overleggen over verdere maatregelen aan wat een 'dialoogtafel' is genoemd', stond er omineus op de site van de Volkskrant. In een ander artikel stond dat er twee kwartiermakers waren aangesteld, en die gingen 'de doelstellingen, de thema's, en het speelveld voor de dialoogtafel vormgeven'.

De dialoogtafel had dus kwartiermakers en thema's. En een speelveld. Het werd een almaar intrigerender meubelstuk. Ik vermoedde ineens dat dialoogtafel niet gewoon een lelijk woord voor gesprekstafel was - de gesprekstafel die altijd spreekwoordelijk wordt gebruikt. De dialoogtafel leek me echt iets. Een uitvinding. Een ding. Maar wat dan precies?

Het probleem was dat dat niet duidelijk werd uit de berichtgeving en nu zag ik steeds een zand- en watertafel voor me. De zand- en watertafel is een concreet ding, net als, blijkbaar, de dialoogtafel. Hij is van plastic, heeft vier korte poten en in het midden een vierkante bak waar zand en water in zit. Kinderen kunnen er uren mee spelen.

Ik wist dat dit niet was wat ik voor me moest zien bij een dialoogtafel, al zou een zand- en watertafel het ideale instrument zijn om de problemen van gaswinning en aardbevingen in Groningen op een toegankelijke manier bespreekbaar te maken. Maar nee, waarschijnlijk was de dialoogtafel een groot, lelijk object waar op dit moment een bekende vormgever mee aan de slag was, dat in alle openbare ruimten van de provincie Groningen zou komen te staan. Een knalblauw, glimmend, schonkig meubel zou het vast worden, met allerhande pennen en vellen papier erop, en een ingebouwde koffieautomaat, en een bord met 'WAT VINDT U?' erop, waaraan je almaar met vervelende mensen uit de buurt kon debatteren over gaswinning.

Na wat zoeken kwam ik op de site van de provincie Groningen. Daar stond: 'Wat houdt de dialoogtafel in?' Godzijdank. Hier zouden mijn vragen beantwoord worden. Na wat mededelingen kwam daar de verlossende zin: 'Op korte termijn zullen verkennende gesprekken met de belanghebbenden in het gebied worden ingepland.'

Dit was een domper. Een dialoogtafel was dus toch niets. Of niets meer dan die eeuwige spreekwoordelijke gesprekstafel. De dialoogtafel is: verkennende gesprekken met belanghebbenden in het gebied, die nog moeten worden ingepland.

De dialoogtafel gaat Groningen niet tot rust brengen.

undefined