Nee, dan de Canadese spoorwegen, ViaRail. Daar blíjven de obers wijn bij schenken. Ondertussen verorbert de reiziger een driegangenmenu dat wordt uitgeserveerd. En tussen de rails is er ook nog koffie met likeur na. De bonbons die dan rondgaan, komen net zo lang langs tot ook de laatste op is. En geen Nederlandse treinreiziger die het gelooft, maar toch waar gebeurd: als een volle trein op zondagavond het a-centraal gelegen station van Ottawa binnenrijdt, hebben de spoorwegen de plaatselijke taxicentrale ingeseind en wekt de rij wachtende taxi's de indruk dat er down town geen taxi meer te krijgen is. En om ook al jaloers op te wezen: de chauffeurs komen hun heilige koe uit om de bagage in de kofferbak te tillen.

Maar goed, de treinreis. De vergelijking is natuurlijk niet helemaal eerlijk, want Amersfoort-Amsterdam is in een halfuurtje voorbij. Toronto-Ottawa duurt volgens de dienstregeling vier uur. De kosten zijn navenant: 6,10 euro (tweede klas) tegen 105,50 euro (eerste klas) voor een enkeltje. Want eerlijk is eerlijk: de obers bedienen alleen de eerste klas. Wie tweedeklas reist, kan aan boord een snack kopen of moet thuis broodjes smeren.

Voor deze Canadese dressing zal de thuiskok nog even langs een goede delicatessenzaak moeten. Geen zin of is zo'n winkel niet in de buurt: dan kan de (dunnere) Maple Syrup worden vervangen door Nederlandse schenkstroop. Gebruik dan eventueel iets meer olijfolie om de dressing dun te krijgen.

Maak een dressing door alle ingrediënten goed te mengen. Lekker over een groene salade.