De trainer van Marwijk haalt de voetballer in
Rubriek Ke Nako uit de Volkskrant van zaterdag 10 juli
Het deed hem toch een beetje pijn, die ene vraag van de buitenlander, donderdag tijdens een persbijeenkomst in Johannesburg. ‘Waarom bent u een betere coach dan u als voetballer was?’
De man was duidelijk in zijn nopjes met zijn vraag. Bert van Marwijk dacht even na en zei dat hij vaak geblesseerd is geweest in zijn loopbaan. Aan zijn knieën vooral. Meniscus. Mogelijk ontwaarde hij spoortjes van ongeloof in de zaal. ‘Je moet het vragen aan degenen die me zagen spelen.’
De jonge Lambertus van Marwijk was flegmatiek, technisch en eigenwijs. Een mooie jongen uit Deventer was hij ook. Een echte linksbuiten aanvankelijk. Fijnzinnige techniek, goede voorzet. Wapperend haar, zoals dat hoorde in die tijd. Later schoof hij telkens verder naar achteren in het elftal, totdat hij als vrije verdediger eindigde bij Assent in België. Hij droeg altijd kniebanden, als zwachtels voor de gammele gewrichten.
Welke concurrenten hij trouwens niet had als linksbuiten in zijn jonge jaren? Coen Moulijn, Piet Keizer, Rob Rensenbrink. Hij zei nog even, hier in Johannesburg, dat hij één interland heeft gespeeld, in 1975. Een helftje tegen Joegoslavië. Dat was het dan. Daarmee moest de buitenlander het doen.
En dan was er nog een vraag, later tijdens de bijeenkomst. Wat zou hij liever doen: als speler de finale bereiken of als trainer? Weer dacht hij even na en weer klonk even iets van melancholie door in zijn stem, toen hij antwoordde: ‘Ik ben nog altijd voetballer. Ik had liever gespeeld. Maar als trainer is het ook leuk.’
De speler Van Marwijk bestaat alleen nog in zijn hoofd. De trainer Van Marwijk is op de top van zijn kunnen. Hij kan zondag een prestatie leveren die een Nederlander hem nog nooit heeft voorgedaan.
Als trainer kan hij genoegdoening krijgen. Niet alleen voor zichzelf, ook voor al die generatiegenoten uit de jaren zeventig die nog treuren over de nederlagen in de finales van 1974 en 1978. En onder hen zijn dus de mannen die destijds zijn concurrenten waren.
Willem Vissers
