'De straat willen ze, dus die krijgen ze'

Autoriteit bij uitstek is Jacques Peyrat, burgemeester van Nice. Peyrat is voormalig lid van het Front National, nu bekeerd tot het gaullisme. De burgemeester heeft meteen de juiste toon weten te treffen. Voor de vijftigduizend doorweekte demonstranten is onderdak noch leeftocht beschikbaar. Peyrat: 'Mij is gevraagd faciliteiten voor staatshoofden te regelen, niet voor demonstranten. Zij wilden de straat, die hebben ze gekregen. Laat ze daar dan maar blijven.'

Binnen, dat is in een met gras begroeide bunker met de iets te hoog gegrepen naam Acropolis. Daar treft men de voorbereidingen voor de tweede slag, die tussen de Europese staatshoofden en regeringsleiders.

Drieduizend journalisten zitten klaar langs de ring, schroeven aan hun camera's en installeren hun laptops. Maar omdat er voorlopig nog weinig te beleven valt, concentreert de aandacht zich op de derde slag: die waarin het rechtslinkse regeringsduo Chirac en Jospin tijdens deze top zijn zoveelste ronde ingaat.

Franse journalisten wrijven zich al in de handen voor hun gezamenlijke persconferenties. Wie van de twee zal een eventueel geslaagde top weten op te eisen? Wie zal erin slagen een mislukking in de schoenen van de ander te schuiven? Jospin staat momenteel op punten voor.

Niet zozeer door zijn eigen toedoen, alswel doordat Chirac opnieuw door een affaire is ingehaald. Zodat de president een debacle in Nice wel heel slecht kan gebruiken.

Eind vorige week verklaarde de voormalige beheerster van de zwarte RPR-kas tegen justitie dat Chirac op de hoogte was van - verboden - bedrijfsgiften aan de partij. Daarna werd Chiracs ex-stafdirecteur drie dagen achtereen ondervraagd, op verdenking van het aannemen van bijna honderd miljoen franc smeergeld. De president verklaarde voor de televisie 'dat hij zich helemaal op de top in Nice concentreert'. Hij kon helaas geen vragen over andere kwesties beantwoorden.

Niet iedereen in het Elysée concentreerde zich helemaal op de top in Nice. Het persbureau AFP werd opgebeld en onder druk gezet.

AFP had de explosieve uitspraak van de zwarte-kasbeheerster in de wereld had gebracht. Kon er niet een aanvulling op de telex worden gezet? Dat Chirac op de hoogte was van bedrijfsgiften 'die legaal waren'? Het persbureau AFP is geen staatspersbureau. Maar het wordt indirect zwaar gesubsidieerd, doordat de Franse staat bijna de helft van de abonnementen op de dienst afneemt. Desondanks hield AFP zich kranig. Het nieuws veranderde niet.

Chirac moet in zak en as zijn, en schijnt zelfs de telefoon in het Elysée niet meer op te nemen. In zijn eigen gaullistische partij zwelt het koor aan dat vraagt om een openbare boetedoening. Op de televisie uiteraard. Men denkt aan een operatie à la het berouw van Bill Clinton. Waarna alle partijcorruptie van de laatste jaren moet worden toegedekt met de mantel der liefde.

Dit toneel kan zich alleen afspelen ná 'Nice' en is verder uitsluitend denkbaar als Nice een succes wordt. De Europese top zal dus hoe dan ook een overwinning voor Frankrijk worden. Ongeacht de afloop. Daarmee had Napoleon al ervaring. Zijn nederlaag in de slag bij Eylau staat óók gewoon gebeiteld tussen al die andere zegepraal op de Arc de Triomphe.