De mug, de olifant en de dinosaurus

Zelden heb ik zo'n dommig en vooringenomen stukje gelezen, in mijn eigen krant.

Als ik het goed heb begrepen zijn wij de muggen die van een mug, de wedstrijd Nederland-Tsjechin dit geval, een olifant hebben gemaakt en daarmee vermoedelijk van alle wedstrijden die Nederland de afgelopen weken in Portugal heeft gespeeld.

Uit het stukje van Blokker: 'Een mug zet je toch ook niet in de krant? Met de krant kun je iets dat met radio en televisie onmogelijk is: dichtvouwen, en de mug doodslaan.' Toe maar.

Blokker telde in de krant 12 (twaalf, tikte hij er met zo'n typische cursivering bij, om aan te geven dat 12 wel heel erg veel was, om niet te zeggen belachelijk veel) berichten die betrekking hadden op de wedstrijd die Nederland tegen Tsjechiad gespeeld. Alsof dit allemaal nog niet erg genoeg was, werden door de schrijvers van die kolossale hoeveelheid berichten feiten en opinie vermengd.

Dit is, volgens Blokker, een journalistieke doodzonde. Ik ben het daar niet mee eens. En ik ben het helemaal niet eens met zijn stelling dat de leden van de sportredactie nooit op de 'journalistenmavo' zijn geweest.

Maar dat is nog zo erg allemaal niet. Iedereen heeft recht op een mening, dus ook Jan Blokker. Als hij vindt dat de volgens hem buitenproportionele berichtgeving over het Europees kampioenschap voetbal in deze krant werd verzorgd door een stel ongeletterden, hobbyisten die nooit enige journalistieke opleiding hebben genoten en die dus niet in de gaten hebben dat je in de tijd van de baas geen mening mag hebben, respecteer ik dat.

Er vallen echter twee (twee) dingen tegenin te brengen. Het eerste is dat de opvatting van Blokker over (sport)journalistiek zwaar verouderd is. Facts are sacred, opinion is free, daar kun je tegenwoordig echt niet meer mee aankomen.

Wie plotseling tranen ziet in de ogen van Dick Advocaat, kan niet volstaan met het bericht dat Dick Advocaat tranen in zijn ogen had. Van een krant, zeker deze krant, verwacht ik dat de journalist ook vertelt waarom de bondscoach zo neerslachtigis, op een moment dat hij zijn grootste sportieve triomf heeft geboekt. In sommige gevallen mag hij wat mij betreft ook zijn eigen mening geven, in een analyse.

Ook stel ik het op prijs als met kennis van zaken, maar graag zonder te demoniseren, wordt uitgelegd waarom een wissel in de wedstrijd tegen Tsjechio'n onverstandige zet was. Als het verslag daardoor 'steeds meer op een kunstrecensie gaat lijken', zoals Blokker huiverend vaststelt, vind ik het best.

Ingenieur Ad van Emmenes was een prima journalist, maar ¿ik verlang niet naar hem terug. Met houterige rechttoe, rechtaan jaren vijftig stukjes kun je een krant niet meer overeind houden, in een tijdperk dat nieuws razendsnel wordt verspreid op internet en televisie.

Maar dat is allemaal nog niet het ergste.Door de berichtgeving 'olifantenopwinding' te noemen, doet hij het EK af als een tamelijk onbelangrijke gebeurtenis. Deze opvatting hoor je wel vaker, in Amsterdam, in de buurt van de grachten. Zo kun je laten merken dat je je mijlenver verheven voelt boven dat proletarische gedoe, voetbal.

Laat ik daar tegenin brengen dat de wedstrijden van het Nederlands elftal in Portugal op televisie steeds werden bekeken door tien miljoen mensen. De krantenlezers onder die tien miljoen mensen zijn, neem ik aan, de volgende dag nog steeds in enige mate geeresseerd in de wedstrijd. Ze zullen er meer van willen weten; niet allemaal, maar een groot deel toch wel. Dat is de taak van de sportredactie.

Ja ja, er zijn belangrijkere dingen in het leven dan een voetbaltoernooi, maar hetzelfde kan worden beweerd over het filmfestival van Rotterdam of het huwelijk van een kroonprins. Nederland vindt een EK-voetbal leuk. Het roept emoties op, er wordt over gesproken en er worden vragen gesteld die wij moeten proberen te beantwoorden. Wat moeten we anders? Net doen alsof niet het hele land in de ban is van gebeurtenis? Wie daarvoor zou kiezen, plaatst zich volledig buiten de samenleving.

Voetbal is een belangrijke versiering van het leven, zei de oude, wijze Herman Kuiphof een paar dagen geleden in deze krant. Dat was mooi gesproken. Het is niet meer dan dat, maar ook niet minder. Het is zeker geen mug die door ons in een olifant is veranderd, zoals dinosaurus Jan Blokker laatdunkend stelde.