De lente

Wat doe ik dan hier?

Ik oefen de democratie. Ik heb niet voor niets mijn thuis, mijn taal en mijn doden verlaten. De pen heeft me hiernaartoe gebracht. Ik mag dus niet liegen en al helemaal niet zwijgen. Hoe kan ik ooit terug naar huis als ik gezwegen heb op de momenten waarop ik moest spreken?

Afgelopen zaterdag stonden er een paar boze reacties in de krant over de Mirza van vorige week. Dat mag! Maar ik neem geen van mijn woorden terug. De tekst was noodzakelijk en moest in de krant.

Eerder had ik voor de afgelopen week een andere column geschre

ven, iets over de lente. Maar na de terreuraanslagen in Madrid werd ik opeens midden in de nacht wakker, mijn hoofd had de hele nacht gewerkt in mijn slaap en zodra ik mijn ogen opende, kreeg ik een totaal andere tekst aangeboden en ik kon die niet negeren. Die column moest geschreven worden, zwijgen was niet toegestaan.

Ik liet mijn pen zes uur lang op mijn tekst liggen, nee, geen twijfel, de tekst moest naar de krant. Anders zou ik liegen, anders had ik mijn journalistieke taak niet voldaan, ik had iets gezien, ik mocht het niet verbergen.

Het was verstandig wat ik deed, de tekst zal als een klep van een waterketel fungeren. Hij brengt evenwicht in de Nederlandse samenleving. Mijn woorden waren misschien hard, maar ze zullen helpen om de gedachtecellen van de terreur te ontbinden.

Ik heb de sjah van Perzieegemaakt, een grote revolutie, de geestelijken, de terreur, de censuur, de onderdrukking, de oorlog, de vlucht, de immigratie, de democratie, de Nederlandse poe en ook de VVD. Nu gebruik ik al die ervaringen in mijn teksten.

Ik heb eigenlijk vorige week niets nieuws gezegd, de AIVD zegt hetzelfde. Ik citeer een alinea uit de Volkskrant: 'Nederland is een land geworden waar ook strijders voor de jihad kunnen worden gerekruteerd. Volgens de AIVD is dat mede het gevolg van het moslimvijandige klimaat dat is ontstaan door de wijze waarop het allochtonendebat in Nederland wordt gevoerd.'

Er zijn mensen die hard bezig zijn om onder de bevolking onderscheid te maken. Dat kan, maar ze brengen een niet te herstellen schade toe aan dit land. Haat mag hier geen plaats vinden. Het is een moeilijke taak voor Balkenende. Hij staat gebukt onder de druk. De VVD weet het, ze maken het hem nog moeilijker. De beslissingen die het kabinet jegens de immigranten neemt zijn niet van deze tijd. Het kabinet reageert als een stel bejaarden uit de jaren zestig.

Toen ik deze tekst schreef, hoorde ik dat prinses Juliana overleden was. Ik stopte met schrijven en ging wandelen. Gecondoleerd! Juliana is vredig in haar slaap overleden. Ze verliet haar familie op de vroege morgen op het moment dat de lente het land binnenkwam. Wat een mooie dood.