De koninklijke toevalstreffer van Privé
Dat was een mooie primeur van Privé! Ik bedoel het nieuws dat de ouders van onze mogelijk toekomstige koningin onlangs een paar nachten hebben gelogeerd op Paleis Noordeinde, en hebben gedineerd met de huidige koningin en haar echtgenoot....
Over deze gang van zaken wordt onder journalisten nog altijd nagepraat, hoor ik hier en daar. Tegenover een verslaggeefster van de Volkskrant jubelde de Privé-verslaggeefster die de heuglijke feiten had opgedolven, Yvonne Hoebe, dat dit de eerste keer was geweest dat Eef Brouwers de moeite had genomen om haar terug te bellen toen ze de RVD het resultaat van haar recherches voorlegde. Met andere woorden: eindelijk nam iedereen Privé serieus, de landelijke dagbladen, de omroepen en de overheidsvoorlichters.
Sommigen menen al een revolutie in wording te zien, waarbij de grens tussen serieuze- en roddeljournalistiek vervaagt. Roddeljournalisten worden steeds serieuzer, zo serieus dat hun beweringen weleens blijken te kloppen. En de serieuze media worden dermate frivool dat ze aandacht gaan besteden aan onderwerpen waarop de roddelbladen drijven. Een prachtige voorspelling op mediagebied is dit; ik wou dat ik die had verzonnen zodat ik een reputatie van trendwatcher kon opbouwen. Maar ik zie het niet gebeuren.
Privé serieuzer? Nog maar een paar maanden geleden was het blad het middelpunt van een macho-hetze tegen de uitmuntende nieuwslezeres Henny Stoel van het NOS-Journaal omdat ze er niet uitziet als een stoeipoes. Hufteriger en stompzinniger 'journalistiek' dan die campagne heb ik tot nu toe niet meegemaakt. Mensen die tot zoiets in staat zijn, kúnnen eenvoudig geen serieus te nemen werk afleveren. De primeur van het bezoek van het echtpaar Zorreguieta was een toevalstreffer, ontstaan uit een paparazzi-achtervolging van de Porsche van onze kroonprins, die voor de auto met Maxima en haar ouders uit van Brussel naar Den Haag scheurde.
Op de omslag van het volgende nummer belooft Privé 'opnieuw geheimen van Huis ten Bosch' te onthullen, maar binnenin ben ik die onthullingen niet tegengekomen. Er wordt alleen de vraag opgeworpen of Beatrix 'als moeder of als staatshoofd' zal reageren op het verlangen van haar zoon zich te mogen verloven met zijn vriendin Máxima. Dat is een kwestie die, zoals we allemaal al sinds een jaar weten, gevoelig ligt omdat haar vader als staatssecretaris en minister een dictator met veel bloed aan zijn handen terzijde heeft gestaan.
Ook Privé heeft geen antwoord, en trakteert de lezer dan maar op een stel onscherpe fotootjes van het jonge paar. Voor de rest biedt het blad de gebruikelijke doorkijkjes naar een parallel universum dat uitsluitend wordt bevolkt door soapsterren, receptietijgers en zangers van het Hollandse levenslied. Ik weet dat het ongelooflijk postmodern is dit als even belangrijk cultureel erfgoed te beschouwen als de inhoud van het Rijksmuseum, maar daar doe ik dus niet aan mee. Als ik zou merken dat serieuze kranten als de Volkskrant, Trouw en NRC Handelsblad daar anders over denken, haak ik af.
Daarvoor heb ik tot op heden geen reden. Het feit dat die kranten de onthulling in Privé over de logeerpartij van het echtpaar Zorreguieta hebben overgenomen, is geen uiting van opbloeiende frivoliteit. Integendeel. Het achterliggende probleem is juist buitengewoon ernstig en kan ingrijpende staatkundige gevolgen hebben. De onmiskenbaar toegenomen belangstelling van de serieuze media voor het koningshuis valt juist te herleiden tot het groeiende besef in Nederland dat de monarchie te belangrijk is om aan de roddelbladen over te laten.
Decennialang hebben redacties van nieuwsmedia de gebeurtenissen ten paleize ten onrechte beschouwd als trivialiteiten, voer voor de damesbladen (toen er nog geen roddelbladen waren). Onder invloed van de buitenlandse pers is ook hier langzaam het inzicht gegroeid dat vorstenhuizen als centra van macht en invloed evenveel belangstelling verdienen als het bedrijfsleven en de politiek. Dat verandert niet op het moment dat een roddelblad toevallig verdwaalt in de grotemensenwereld.
Het valt mij trouwens op dat vooral Privé nog altijd veel aandacht besteedt aan de lijdende voorwerpen van gluurprogramma's als Big Brother, De Bus en Expeditie Robinson. Vorig jaar, toen Big Brother nog een nieuwigheid was, schreven ook de serieuze kranten erover en dacht menigeen, ook ik, dat dit de voorbode van de naderende trivialisering was om maar dichter bij de belevingswereld van 'gewone mensen' te komen. Nu merk ik daar niets meer van. Ben ik nu toch een trendwatcher?
