De jeugd van tegenwoordig

17. Een leeftijd waarop je net niks mag. Net niet volwassen. En dat terwijl het juist de leeftijd is waarop je alles wil ontdekken. Je krijgt te maken met gevoelens die je niet eerder voelde, je begint de wereld en jezelf anders te zien, je krijgt verantwoordelijkheden. Maar zelf een biertje kopen om de scherpe randjes eraf te halen, mag nog niet.

Martijn van de Griendt (46) fotografeert al ruim twintig jaar jongeren. 'Het is voor mij de interessantste leeftijdsgroep om te fotograferen. Er gebeurt zo veel in het leven van jongeren, ze maken in een korte tijd een enorme ontwikkeling door.' Ik ben zeventien is het resultaat van anderhalf jaar lang rondhangen met jongeren. De foto's zijn gemaakt in opdracht van het Stadsarchief en het Amsterdams Fonds voor de Kunst, het boek geeft Van de Griendt in eigen beheer uit. 'Ik ben niet op zoek naar de doorsneejongeren van Amsterdam. De focus ligt erg op de groep die rondhangt op het Museumplein. Het zijn jongeren die vaak op straat hangen, die wat rauwer zijn.'

Het boek is een eerbetoon aan fotograaf Johan van der Keuken, die zestig jaar geleden Wij zijn 17 uitbracht. 'De 'ik' van 'ik ben zeventien' slaat op het feit dat de jongeren zelf hebben meegewerkt aan het boek, dat het meer vanuit henzelf is gefotografeerd, wat dichter erop. Ze zijn niet allemaal 17, dat is gewoon een titel. Het gaat over tieners. Over die levensfase. Ook in het boek van Johan van der Keuken staan jongeren die geen 17 waren, dat weten maar weinig mensen.'

Zelf was Van de Griendt 'jong' vergeleken met de jongeren van nu, vindt hij. 'Jongeren van nu zijn veel wijzer. Ik was verlegen, maar ook weer niet. Ik vond het leuk om op te vallen door bijvoorbeeld een oorbel te nemen, maar tegelijkertijd was ik onzeker. Juist die onzekerheid en kwetsbaarheid zoek ik in jongeren. Een mengeling van kwetsbaarheid en bravoure, zo was ik vroeger ook. Niet stoer, en ook weer wel, en kwetsbaar - en met een soort wil allerlei dingen te doen.'

_{Ik ben zeventien is te koop via martijnvandegriendt.nl. De expositie is van 27 mei t/m 26 juni in de Melkweg Expo in Amsterdam.}

Puck (14)

'Ik heb een neuspiercing, nog maar net. Ik heb ook stretchers om de gaten in mijn oren uit te rekken, een navelpiercing en een piercing in mijn mond. Mijn leeftijd vind ik leuk. Dit is de tijd om te ontdekken en mensen te ontmoeten. Een jaar geleden was ik bijvoorbeeld erg normaal, een beetje verlegen. Ik had geen gekleurd haar of piercings. Nu heb ik nieuwe mensen ontmoet, ben ik wat meer open en ken ik andere stijlen. Ik ben naar andere muziek gaan luisteren en heb een andere stijl gekregen, wat alternatiever. Ik hoop dat ik later blijf zoals ik nu ben. Ik ben blij dat ik uit mijn schulp ben gekropen.'

Luna (15)

'Waar ik bij hoor? Ik hoor nergens bij. Bij mezelf. Bij mijn vriendje Bo, met wie ik op de foto sta, we zijn pas net samen. Ik hou er niet van ergens bij te moeten horen. Ja, ik hoor bij mijn vriendengroep, maar mijn vriendengroep heeft niet echt een label. Ik draag ook gewoon wat ik leuk vind. Chaya, mijn beste vriendin, en ik dragen best wel dezelfde kleren. We houden van veel patronen en kleuren. Maar als vrienden iets anders dragen, kan dat ook gewoon. Ik vind het vervelend mensen te labelen, want iedereen is anders. Ik ben ik, en jij bent jij, zo doen we ons ding. Als we dat samen kunnen doen, is dat tof. Zo niet, dan niet.'

Ram (16)

'Deze foto is gemaakt op het Museumplein, mijn tweede thuis. Ik was er met vrienden. Eigenlijk doen we daar niet zo veel: beetje zitten, beetje blowen. Wat ik van de wereld vind? Een grote zooi. Ik zie het nieuws en denk: hoe kinderachtig kun je zijn? Dat mensen niet met elkaar kunnen praten en dan enorme oorlogen veroorzaken over geloof, dat vind ik zo'n bullshit. In een oorlog hebben eigenlijk twee mensen ruzie en betrekken ze het hele land erbij. Ik snap ook wel dat het niet zo simpel is als ik hoop en denk dat het is, maar ik vind niet dat een heel land daarbij ten onder moet gaan. Een soort videogame in reallife. Uiteindelijk is het game-over en dat is jammer.'

Sal (18)

'Die huisfeesten en dat drinken op straat en in het park - dat was twee, drie jaar geleden leuk, maar die fase heb ik nu wel gehad. Ik ben onlangs 18 geworden en ga nu gewoon stappen. Deze foto is vorig jaar gemaakt op het eindfeest van school. Ik stond aan het begin van mijn tussenjaar, want ik wist niet wat ik wilde. Nu, een jaar verder, ben ik daar nog steeds niet uit. Ik vind het aanbod hbo-studies nogal schaars, de studies passen niet bij mij. Misschien neem ik nog een tussenjaar, maar dat mag niet echt van mijn ouders. Ik zie wel. Die neuspiercing van de foto draag ik trouwens bijna nooit meer.'

Tina (17)

'Op de foto was ik nog 16. Ik vond die leeftijd zó net niet. Je bent jong, maar je mag eigenlijk nog niks. Je wil alle dingen doen die mensen van 18 doen, maar het mag en kan nog niet. Naar feestjes, zelf bepalen hoe laat je thuiskomt. Dingen die je ouders nu beslissen. Je mag geen drank kopen. Je mag niet naar clubs. Ik kijk ernaar uit om 18 te zijn, maar hoor van mensen die dat al zijn dat het maar even leuk is en dat het dan al normaal voelt. Maar nu is het vooral irritant om 16 te zijn en van andere mensen te horen: ja, toen ík 16 was, mocht ik dat allemaal wél.'

Jona (16)

'Volgens mij zijn er een heleboel 17-jarigen een stuk volwassener dan mensen die 18 zijn. Of ik dat ook ben? Dat weet ik niet zeker. Ik heb momenten waarop ik heel volwassen kan zijn, maar dat hoeft niet altijd. Ik ben nog steeds 16, weet je. Ik moet ook nog gewoon de jongere in me loslaten. Maar goed, laatst was ik op een huisfeest en iemand raakte iets kwijt van degene die het feest gaf - de vriendschap was meteen over. Echt bullshit. Er zijn veel grotere dingen waarover we ons druk kunnen maken. Bijvoorbeeld het vluchtelingenprobleem: mensen zijn op de vlucht, laten alles achter en dan zijn er nog steeds mensen die zeggen: niet in Amsterdam. Ik bedoel, wat is dit? Dat moet toch beter kunnen?'