'De ideale trainer, de alwetende, bestaat niet'

Studie stopzetten, andere trainer aanstellen: die boodschap kreeg Yvonne Hak na haar mislukte WK van Peter Verlooy, de technisch directeur van de Atletiekunie. Ze werd drie weken geleden in Zuid-Korea uitgeschakeld in de eerste ronde van de 800 meter.

Aanvankelijk waren de harde woorden van Verlooy haar ontgaan. Hij sprak zijn aanbevelingen in Zuid-Korea uit tegen journalisten, niet tegen haar. Maar al snel bereikte het nieuws haar via goedbedoelde sms-jes: 'Trek je niets aan van wat Peter Verlooy in de krant zegt hoor.'

Hak had de adviezen liever rechtstreeks van Verlooy gehoord (ze sprak hem gisteren pas onder vier ogen). Maar ze verwijt hem zijn oordeel niet. 'Het is zijn beroep een mening te hebben over wat atleten doen. De Atletiekunie steunt ons financieel of met middelen. Dus het is logisch dat ze iets te zeggen willen hebben over wat je doet.'

Voor de Atletiekunie is het lastig dat ze haar eigen pad kiest. Ze werkt niet met een bondscoach, maar met haar jeugdtrainer uit Heerhugowaard. En ze studeert medicijnen, in plaats van volledig te kiezen voor de sport. Vorig jaar leverde dat de zilveren medaille op bij de EK atletiek. 'Maar als het slecht gaat, werken die keuzes natuurlijk tegen je.'

Hak plaatst vraagtekens bij de eenvoudige oplossingen van Verlooy. Want vergroot het stopzetten van haar studie de kans op een medaille wel echt? En wat zal het effect zijn van een trainerswissel, tien maanden voor de Spelen?

In zekere zin heeft Hak (25) een luxeprobleem: ze heeft twee talenten. Ze doet graag aan topsport, maar wil ook arts worden. Ze doet langer over haar studie, omdat de atletiek veel tijd opslokt. Lang studeren is tegenwoordig duur. Ze verwacht drie jaar extra nodig te hebben voor de zesjarige opleiding. Dat levert een langstudeerdersboete van 9.000 euro op.

Moet ze een nog hogere boete riskeren door alles opzij te zetten voor de Spelen, zoals Verlooy wenst? De Atletiekunie betaalt die boete niet. En het staat niet vast dat niets doen haar drie seconden sneller zal maken. Dat is nodig voor een olympische medaille. 'Je kunt zeggen: in Afrika doen ze helemaal niets naast de sport. Waarom doe jij dat niet? Maar ik weet niet of helemaal niks doen me naar 1.55 zal brengen.'

Voor Hak stopt het leven niet in Londen. 'Het is misschien een beetje Nederlands om over na te denken, maar er is een leven na de topsport. Je ziet toch vaak sporters rond hun 30ste stoppen. Als je niets naast je sport heb gedaan, sta je als een soort 17-jarige in de maatschappij. Met je middelbare schooldiploma.'

Hak heeft voor komende winter gekozen voor een compromis. Afgelopen jaar werkte ze vijf maanden in een ziekenhuis, de komende winter twee maanden. 'Vijf maanden was echt te veel. Maar twee maanden op een jaar met twaalf maanden: dat moet kunnen. Ik kijk erg uit naar die periode. Je zinnen verzetten, andere mensen tegenkomen, zien wat er verder in de wereld speelt. Je moet die twee maanden niet groter maken dan ze zijn.'

Over trainer Peter Winkel heeft ze nog geen beslissing genomen. Het steekt haar dat Verlooy hem heeft weggezet als een 'clubtrainer', in plaats van als haar persoonlijke coach. Met hem heeft ze toch zilver veroverd bij de EK. Bovendien, veel capabele vervangers zijn er niet. 'Een coach van een goede atleet is niet automatisch een goede coach. Elke atleet is weer anders. De ideale trainer, de alwetende, bestaat niet.'

Daar komt bij, de Spelen zijn al over tien maanden. Dat is te snel om veel te veranderen. 'Veranderingen moeten niet te rigoureus zijn', denkt ze. Die opvatting is haar leidraad. Want ze beseft dat de tijd dringt. Ze moet iets beslissen voor het te laat is.

undefined