De geschonden privacy van een 13-jarige

Lezers en ook redacteuren van de krant hebben zich flink geerd aan deze combinatie van berichtgeving en foto. 'Ik vind dit voor elke krant onacceptabel, maar voor een krant als de Volkskrant die toch pretendeert een kwaliteitskrant te zijn, is het ver beneden peil. De privacy wordt opgeofferd aan de sensatiezucht', schrijft een lezer.

Een ander wijst op de enorme discrepantie in de manier waarop de krant, maar ook andere media, de dader behandelen (geen naam, hooguit initialen en onherkenbaar gemaakt) en het slachtoffer 'dat wordt gestraft met bekendheid'.

De klagers hebben groot gelijk. De krant is op een vreselijke manier onderuit gegaan en heeft in ieder geval ook de regels van het eigen Stijlboek met voeten getreden.

Dat is namelijk heel duidelijk over wat wel en niet kan: Maak ter bescherming van hun privacy de identiteit van slachtoffers van seksuele misdrijven in beginsel niet bekend, tenzij er zwaarwegende argumenten zijn het wte doen; duid ze ook niet aan met initialen.

Over het plaatsen van foto's van slachtoffers laat het boek zich niet uit. Kennelijk vonden de auteurs dat zgehoord dat daaraan geen woord is vuilgemaakt. Als de initialen al niet mogen, dan zeker geen herkenbare afbeelding.

Zo bekeken heeft de krant het gewoon fout aangepakt. En er is m. De politie heeft dinsdagochtend via het Algemeen Nederlands Persbureau laten weten dat de familie een massaal onthaal bij de thuiskomst niet op prijs stelde. De Volkskrant krijgt die mededelingen ook binnen en had dus kunnen weten dat ook media-aandacht ongewenst was. Er moeten wheel erg zwaarwegende argumenten zijn geweest om dat verzoek terzijde te schuiven.

Uit gesprekken op de redactie blijkt dat degenen die vplaatsing van de foto waren, vonden dat het beeld ingetogen was. Tevens speelde mee dat de thuiskomst al de hele dag op de televisie te zien was geweest. Het beeld is dan nieuws op zichzelf geworden.

Ik vind beide argumenten niet zaarwegend dat ze het rechtvaardigen dat de privacy van het slachtoffer en haar familie wordt geschonden. De thuiskomst van een bevrijd slachtoffer van een gijzeling is inderdaad een nieuwsfeit dat gemeld moet worden. En dat mag ook best met foto, zolang de betrokkenen daar geen bezwaar tegen maken.

Maar juist omdat de redactie wist dat het meisje ook was misbruikt, was hier meer aan de hand dan alleen een heuglijke thuiskomst. Die afweging had een rol moeten spelen toen de redactie vergaderde over de fotokeuze, zeker nu de familie had laten weten dat ze g aandacht wilde.

Dat andere media de beelden wuitzonden en plaatsten is evenmin van enig belang. De redactie van de Volkskrant hoort er eigen journalistieke normen en waarden op na te houden na te leven. De krant moet zich niet laten meetrekken door de televisie, die mogelijk als gevolg van steeds meer nieuwszenders, steeds minder kritisch wordt en de journalistieke lat almaar lager legt. Ook zn de redactie zich onderscheiden.

De fotoredactie meent dat de familie alleen heeft willen voorkomen dat het hele dorp uitliep. 'Ik heb niet begrepen dat fotografen niet welkom waren', zegt de redacteur. De fotograaf heeft afspraken met de politie gemaakt. De fotoredacteur legt de verantwoordelijkheid voor het plaatsen van de foto bij de dienstdoende adjunct-hoofdredacteur. 'Wij bieden aan, hij kiest.'

Dat gaat mij te ver. De fotoredactie heeft ook een eigen verantwoordelijkheid. Zij beslist immers zelf of ze wel of niet afreist naar Eibergen en welke foto's ze ter keuze voorlegt. Uiteindelijk beslist inderdaad de hoofdredactie, nadat ze 's avonds nog eens de mening van de redactie heeft gepolst.

In die bijeenkomst heeft niemand zich afgevraagd of de foto wel kon, laat staan de combinatie van foto en tekst. Dat is zo mogelijk nog zorgwekkender dan het aanbieden en plaatsen van de foto alleen.