De geoefende gezichtjes van Thierry Baudet

Het ergste aan het feit dat we nu vier jaar opgescheept zitten met Thierry Baudet, is dat we daardoor nu ook vier jaar opgescheept zitten met de gezichtjes van Thierry Baudet.

Ik durf met een aan zekerheid grenzende stelligheid te beweren dat Thierry Baudet zijn gezichtjes oefent voor de spiegel.

We hebben de afgelopen tijd uitgebreid kunnen zien welke gezichtjes Thierry heeft geoefend. Vaak heeft hij het kritische luistergezichtje. Dat zet Thierry tijdens talkshows op als er iemand anders aan het woord is. Hij houdt zijn lippen dan stijf op elkaar en kijkt de ander doordringend aan, de ogen geknepen. Als hij de ander te walgelijk voor woorden vindt, wat vaak zo is, dan kijkt hij net zo doordringend, maar verderop in de ruimte. Dat is Thierry's luistergezichtje.

Dan is er Thierry's grootse lach. Want hij is heus niet altijd chagrijnig, boos, of ontzet over het partijkartel. Hij kan ook ontzettend groots lachen. Dan gooit hij zijn hoofd naar achteren (maar net niet te veel, daarover straks meer) en lacht, lacht, lácht! Haha-HA-hahahahahaha. Hij laat zich dan echt even helemaal gaan. Ook die lach heeft hij geoefend voor de spiegel. Lachen met boven- én ondertanden.

Thierry's lievelingsgezichtje is het 'even naar de pers toelopen'-gezichtje. Dat mag hij de laatste tijd vaak in praktijk brengen. Het eerste deel van zijn leven keek de pers niet naar Thierry om, maar ik denk dat hij er toen wel al van droomde. Dat je een willekeurige deur uitkomt, ergens in Den Haag, of bij een debatcafé, of gewoon de deur van je huis, en dat daar dan een clubje journalisten staat dat iets aan je wil vragen. Dat clubje treed je tegemoet met een opgeruimde, welwillende blik, maar ook weer niet te welwillend, want dat ziet er gretig uit. Je moet ook een zekere haast uitstralen, maar niet te veel haast, want je wil wel dat ze je vragen gaan stellen. Dat gezichtje heeft Thierry ook in huis.

Vorige week zat Thierry bij Pauw & Jinek, waar hij veelal de grootse lach beoefende, want tja, hij heeft dus twee zetels, en daar lieten ze een kort filmpje zien van zijn victoriespeech op de verkiezingsavond. 'Het is zo heftig van onder gefilmd. Volgende keer moeten we dat een beetje, eh...', klaagde hij meteen na het filmpje.

Tja, dat is natuurlijk wel een probleem, want op een spreekgestoelte word je vaak van onderen gefilmd en gefotografeerd. In de Kamer is dat ook zo. En bij persconferenties.

Ik stel voor dat Thierry in zijn huis een spiegel heel laag ophangt en in die spiegel gaat bestuderen wat zijn beste hoeken zijn vanuit een laag standpunt. Na een tijdje zul je het onder de knie hebben, Tjer, dat weet ik zeker!