De emoties beginnen los te komen

Lang niet alle singles, zo blijkt wel op de VKSS, doe je een plezier met een kerstdiner waarbij ze tussen broers en zussen met partners en/of kinderen rond de tafel zitten. Nienke schrijft dat ze nooit zo heeft gehouden van het verplicht gezellig met elkaar eten. Ze viert kerst en oudjaar liever met vrienden, maar voelt zich tegelijkertijd enorm schuldig tegenover de familie, ook al vindt die het prima dat Nienke doet waar ze zin in heeft. Beter een schuldgevoel dan lastige vragen moeten beantwoorden. 'Nu is de leeftijd aangebroken (sinds vijf jaar) dat er met kerst- en verjaardagen toch gevraagd wordt naar mijn liefdesleven, hoe het ervoor staat.' Daar raak je niet bepaald van in je hum. 'Soms vind ik mezelf best heel zielig en wil ik even dat er iemand voor mij speciaal is. Iemand waar ik ook de weekenden (en straks de donkere dagen bij het haardvuur) mee kan delen, zoals 95 procent van mijn vrienden', sombert ze. 'Ben ik nou de enige?'

Natuurlijk niet, Nienke. Alexander laat weten dat ook hij gezelligheid en intimiteit mist 'gedurende deze donkere dagen'. 'Zou het niet een aardig idee zijn om te kijken of er voor ons samen plaats is voor jouw open haard', stelt hij Nienke - met een knipoog - voor. Ook Roald bezweert haar dat ze niet de enige is: 'Ik denk dat de feestdagen des te duidelijker maken wat de ''andere kant'' van het single-bestaan betekent. Nu jij er over praat, beginnen ook bij mij de emoties los te komen: verdriet en alleen zijn.'

Nienke weer gerustgesteld. Ook door verhalen van andere VKSS-bezoekers, die het juist fijn vinden dat ze niet mee hoeven te doen aan de 'verplichte kerstfiguren'. Pauline mailt dat ze ervan geniet te kunnen kiezen uit 'een arrangement boeken bij een massageboerderij' of 'mezelf trakteren op een 5 sterren-diner in een Spaans restaurant'.