De doorgewinterde vrouwelijke redactiechef in een tijd dat vrouwen in de journalistiek nog in de minderheid waren

Een oud-collega zegt: ‘Indische dametjes, daar was ze ook zo goed in.’ Voor de duidelijkheid: Indische dametjes waren vrouwen van zekere leeftijd, afkomstig uit de kolonie die nu Indonesië is. Met hun rollende r konden de dametjes nogal eigenwijs en verontwaardigd klinken, in elk geval in de imitatie van Jeanette Stuurop.

‘Dan belde ze op naar de hoofdredactie of naar een collega-chef en zette ze zo’n stemmetje op, klagend over iets wat in de krant had gestaan.’ Ger Bosklopper, genoemde oud-collega, lacht bij de herinnering, want Jeanette Stuurop maakte graag een optreden van zo’n imitatie. Op 18 mei, 81 jaar oud, overleed ze. ‘Het vlammetje was op’, zeggen de intimi.'

Stuurop-genen

Jeanette Stuurop was een voorloper zonder dat te willen zijn. Eind jaren zestig werd ze bij de Leeuwarder Courant benoemd tot chef van de stadsredactie. Vrouwelijke journalisten waren destijds in de minderheid, vrouwelijke chefs waren een zeldzaamheid.

Volgens Bosklopper, die ruim tien jaar haar ondergeschikte was, werd in die tijd jaarlijks een inventarisatie gemaakt van vrouwen op krantenredacties. ‘Dankzij Jeanette stond de krant nooit helemaal onderaan.’ Integendeel. Doordat de hoofdredactie het aantal leidinggevenden beperkt hield, droeg Stuurop flink bij aan het feministische imago van de Leeuwarder Courant.

Een aparte kunstredactie bijvoorbeeld had de krant een halve eeuw geleden niet, terwijl Jeanette Stuurop daar misschien nog wel meer op haar plaats was geweest. Haar vader had, behalve een sigarenwinkel, ook een theaterbureau, met zichzelf als voornaamste attractie.

Onder de noemer ‘Vlegel achter de vleugel’ maakte Henk Stuurop lichtvoetig cabaret. En dan was er ook nog een oudoom die cabaretier Jean-Louis Pisuisse begeleidde, ook als pianist. Bij Jeanette kwamen de ‘Stuurop-genen’ tot uitdrukking in een toneelvereniging, in declamaties en in theaterrecensies voor de krant.

Loopbaan

Jeanette Stuurop was 19 jaar oud toen ze bij de Leeuwarder Courant ging werken. Nooit een beroepsopleiding gehad. Gewoon kersvers van de middelbare school. Een aanstelling als leerling-journalist en drie jaar de kans zich te bewijzen.

Zo belandde ze op de stadsredactie, waar ze in Henny Keikes haar (mannelijke) leermeester vond. Stuurop bleek van vele markten thuis, van raadsverslaggeving tot de populaire rubriek Gehoord en gezien. Zus Maggy: ‘Toen onze oudste dochter haar had verteld van onze vakantie, dat ze allemaal vrouwenkoeien had gezien en maar één mannenkoe, stond dat de volgende dag in de krant.’

Eind jaren zestig volgde ze Keikes op als chef en in 1978 werd Bosklopper een ondergeschikte. Hij moet smakelijk lachen om de vraag of hij moeite had met een vrouw als chef. ‘Ik kwam net kijken, Jeanette was een doorgewinterde journalist.’

Vrouw als chef

Uitgezonderd één collega heeft hij nooit iets gemerkt van masculiene afgunst. ‘Jeanette was man onder de mannen, om het zo maar eens te zeggen.’ Ze moest dan ook niets hebben van feministische ranglijstjes.

Vrouw of man, Bosklopper had zich geen betere chef kunnen wensen. Jeanette Stuurop stimuleerde eigen initiatief, kon goed organiseren en was punctueel. Deadlines, het moment waarop alle kopij doorgegeven moest zijn, waren nooit een probleem voor haar. Terwijl de meeste collega’s anderhalf uur later binnendruppelden, zat Jeanette Stuurop al om 7 uur ’s ochtends achter haar bureau.

Zo heeft Jeanette Stuurop zich zo’n kwarteeuw buitengewoon nuttig gemaakt voor de krant. Zeer tegen haar zin moest ze de laatste jaren voor haar pensioen afscheid nemen van de stadsredactie en ander werk doen. Het afscheid werd er een met de stille trom en de wrok is in de rest van haar leven nooit helemaal verdwenen.

In een eerdere versie van dit stuk werd Henny Keikes aangeduid als Henny Keisse. Dat klopt niet en is gecorrigeerd.