' De dames komen in elk geval aan hun trekken'

Je eerste hoofdrol - beetje shaky?

'Een beetje wel. Toen ik tijdens de eerste try-out de ouverture hoorde, wilde ik het liefst naar huis, in bed liggen. Gelukkig was dat na vijf minuten over en swingde het publiek aan het eind van de voorstelling de zaal uit.'

Het moet je doorbraak worden.

'Laten we het hopen. Er wordt van alle kanten geprobeerd om me zelfvertrouwen te geven, en dat is ook wel gelukt.'

De musical is beter dan de film, zei je.

'Zei ik dat?'

Inderdaad grote woorden voor 'n broekie.

'Ha! De musical heeft meer pit, meer snelheid.

Dat bedoel ik met beter. Als we het tempo van de film op de planken hadden gezet, zou het publiek na twintig minuten in slaap vallen. Alleen de muziek heeft nog het originele tempo. Dat is wel lekker om op te dansen.'

Losse heupen en benen van elastiek?

'Valt mee. Ik ben wel op mijn 12de begonnen met stijldansen en losse heupen heb ik altijd gehad. Maar ik hoef niet in een spagaat te vallen en mannen gooiden in die tijd hun benen ook niet in de lucht.'

Valt er tegen de legende op te dansen?

'Moet je komen kijken! Ik denk het wel. Met alle respect hoor, maar John Travolta hoefde ook alleen maar te dansen. Hij heeft misschien twintig takes gedaan voor die film. Ik doe zeven shows in zes dagen en ik dans en zing.'

Een karakterstudie gemaakt?

'Op aanraden van de regisseur heb ik de belangrijke stukken uit de film bestudeerd. Met name hoe Travolta het plezier in het leven van Tony Manero neerzet. Dat heeft hij goed gedaan, maar ik ga hem niet nadoen.'

Dat wil je niet?

'Dat kan ik ook niet. Ik ben een andere jongen. Ik ben opgegroeid op een andere plek, in een andere tijd.'

Je zoog op een speen tijdens de discorevolutie.

'Ja, toen was ik 2 jaar. Ik heb niks meegekregen van die rage.'

Jammer?

'Enerzijds wel, want het zou me hebben geholpen bij deze rol. Anderzijds niet, want dan was ik te oud geweest voor deze rol.'

Je moet nu voortdurend toen-verhalen aanhoren.

'In de disco die opengaat na de voorstelling komen steeds mensen naar me toe, ja. "Die schoenen, oh god. Die had ik toen ook." Ik draag namelijk hakken van 5 centimeter. Een extra handicap trouwens. Jullie meiden zijn gewend om op van die palen te dansen. Ik dacht dat ik het nooit zou redden.'

Kramp in de kuiten?

'En in mijn schenen.'

Wanneer heb je Saturday Night Fever gezien?

'Afgelopen kerst - voor de auditie had ik alleen de musical gezien in Keulen en Lon den.'

Onder de indruk?

'Ik schrok ervan. Ik had niet gedacht dat de film zo grof zou zijn. Vrouwen die verkracht worden op de achterbank van auto's, het taalgebruik, de drugs die ze overal mee naartoe slepen. De musicals waren namelijk behoorlijk zoetsappig.'

Is de Nederlandse versie minder zoet?

'Absoluut. Ik vind ook dat je niet om die grofheid heen kan. In Engeland wordt die verkrachtingsscène in een hoekje gedrukt waardoor het een halfslachtig verhaal is. Als je niet laat zien dat Annette wordt verkracht, dan begrijpen Tony en het publiek haar reactie niet.'

De Jong, het nieuwe vrouwenidool?

'Geen idee. Daar ben ik niet mee bezig. Maar ik kom wel een keer met ontbloot bovenlijf langs, dus de dames komen in elk geval aan hun trekken.'

Waar ga je nog voor je lol dansen?

'Op vrijdagavond bij Odeon (in Amsterdam, red.). Daar draaien ze alle muziekstijlen door elkaar, geweldig.'

Oké, daar moeten de groupies wezen dus.

'Nou ja. Als ze lang in de rij willen staan.'