De CV90 is bijna net zo krachtig als een tank
De landmacht heeft maandag een nieuw gevechtsvoertuig in gebruik genomen, waarmee de infanterie voortaan tanks kan bijhouden en zwaardere klappen kan uitdelen....
Defensie betaalt 1 miljard euro voor 192 stuks. Ze vervangen de YPR-rupsvoertuigen die sinds de jaren tachtig dienst doen en nu in Uruzgan worden ingezet. De CV90 van de Zweedse firma Hägglunds heeft een groter kanon, een krachtiger motor, biedt meer bescherming en zit vol slimme elektronica.
Zo kunnen de zeven schutters onderin voortaan het gevecht volgen op lcd-schermen. Zij kunnen meekijken met camera’s, of eigen en vijandelijke posities zien veranderen op de digitale kaart. Voorheen zat een infanterist feitelijk in het donker te wachten tot de achterklep opengaat.
De vuurkracht is opgevoerd – van 25 mm naar 35 mm – en kan verder worden verhoogd naar 50 mm. Het snelvuurkanon is gestabiliseerd en kan dus rijdend vuren. Ook kan de CV90 meerdere doelen tegelijk uitzoeken, tot twee kilometer afstand. Voor tegenstanders te voet overweegt defensie zogeheten airburst-munitie te kopen: scherfgranaten die tien meter voor hun doel exploderen.
De CV90 lijkt vooral geschikt voor wat militairen ‘het hoogste geweldsniveau’ noemen. Met andere woorden: een conventionele oorlog. Niet eerder had de landmacht een gevechtsvoertuig dat mee kan komen met de krachtige en zwaargepantserde Leopard 2-tank. En hij is snel: de 32 ton zware CV90 haalt 70 km per uur.
Daar staat tegenover dat de CV90 minder geschikt is voor een patrouille door onoverzichtelijk gebied, te midden van bevolking. Zoals bijvoorbeeld in Uruzgan. Daar hangen infanteristen uit de vrachtluiken van hun oude YPR, om zo toch de directe omgeving in de gaten te kunnen houden en te zwaaien naar dorpelingen.
De schutter krijgt wel meer bescherming. Hun stoelen zijn niet meer op de bodem geschroefd, maar hangen aan de wand, wat hun de overlevingskans bij een bermbom flink verhoogd. De bepantsering is bestand tegen 30 mm granaten, zware mitrailleurs en antitankmijnen. Maar tegen RPG-7 raketgranaten – wereldwijd populair onder opstandelingen – is extra pantser nodig. Dat pakket moet defensie nog aanschaffen.
De extra mobiliteit en slagkracht, zo is de verwachting, maken hetzelfde werk mogelijk met minder pelotons. Ook krijgt de driekoppige bemanning meer opleiding en waarschijnlijk een zelfstandiger rol tijdens operaties. De huidige bemanningen spelen slechts een bescheiden, steunende rol nadat hun collega’s zijn uitgestapt.
Het is niet de bedoeling dat de CV90 nog in Uruzgan wordt ingezet. Die missie houdt op in het najaar van 2010.
