De conducteur vergeleek mijn OV met mijn slangenhoofd

Kinderpartijtjes, verjaardagen en gala's. Ik heb al heel wat feesten gegeven. Helaas vallen feesten thuis vaak tegen. In de brugklas gaf ik een klassenfeest. Niemand wilde meedoen met de dansspelletjes en de jongen die voor dj speelde draaide te weinig 'schuifelmuziek'. Een paar jaar later organiseerde ik een gala. Alle meisjes droegen hun mooiste jurk, maar driekwart van de jongens vertikte het om in pak te komen.

Tijd om van een eigen feest te genieten heb je nauwelijks. De hele avond hol je heen en weer tussen vrienden, omgevallen wijnflessen en gebroken glazen.

Sinds kort pak ik het anders aan. Afgelopen week gaf ik een feest voor vijftig mensen. Niet thuis, maar in een café. Samen met vijftien andere studenten. Bij mijn studentenvereniging is het de gewoonte dat de nieuwe leden een feest organiseren. Een thema bedenken, uitnodigingen rondsturen en inkopen doen. Zo kwam het dat ik op ons LiberSlechterikenFeest met een Nazgul stond te praten over de aankomende Lord of the Rings-film en van een heks een biertje kreeg. Zelf was ik verkleed als Medusa, mijn haar vol levensechte slangen en hagedissen.

Jongens waren even fanatiek als meisjes in de verkleedkist gedoken en kwamen als boze stiefmoeder of Bin Laden. Ik was verbaasd over hun enthousiasme, tot ik me herinnerde dat verklede studenten entreekorting kregen.

Om halftwaalf maakten we de uitslag van de 'Slechtste SlechterikVerkiezing' bekend. Laurens werd verkozen tot ultieme slechterik. Hij ging gekleed als de Baron uit Bassie & Adriaan en er was geen normaal gesprek met hem te voeren. 'Drommels, drommels, drommels', was het enige dat hij zei. Daarna danste ik met een mysterieuze struikrover en meende zijn blauwe ogen te herkennen.

Ineens was het middernacht. Ik moest snel zijn of ik zou de laatste trein naar huis missen. Ik zei de stiefmoeder van Assepoester gedag en holde onhandig op mijn hooggehakte, nepslangenleren laarzen en in mijn lange zwarte jurk naar het station. De reptielen op mijn hoofd deinden vrolijk mee. Ik verloor een hagedis, maar had geen tijd om te stoppen.

Op het fluitsignaal sprong ik in de trein.

De deur van de coupé ging open. Even hoopte ik dat de struikrover me achterna was gekomen. Maar het was de conducteur, die argwanend mijn OV met mijn slangenhoofd vergeleek.