De brief van Dijsselbloem en een prijs voor datajournalistiek
Planning in de war
Deze week bracht onze correspondent in Brussel, Marc Peeperkorn, als eerste het nieuws dat Jeroen Dijsselbloem zijn Kamerzetel opgeeft. De dag erop interviewde hij de minister hierover, met harde vragen over het kiezersbedrog. Ik was geïntrigeerd. Marc volgt Dijsselbloem al jaren, had hij het nieuws van hemzelf gekregen? Des te beter dat hij hem zo stevig aanpakte in het interview (waarin Dijsselbloem overigens openhartig antwoordde, leest u dat gesprek na).
Ik vroeg het aan Marc, maar hij bleek het nieuws zelf op het spoor te zijn gekomen. Hij dacht na de verkiezingen meteen aan de schurende constructie die zou kunnen ontstaan: Dijsselbloem blijft Eurogroep-voorzitter, maar wordt tevens oppositioneel Kamerlid: hij voert als financieel specialist van de PvdA overleg met de minister voorafgaand aan een top van de Eurogroep waar hij zelf voorzitter van is. Hoe zien jullie dat voor je, vroeg hij in Den Haag en Brussel. Hij kreeg louter afhoudende antwoorden, nog steeds nu er snel een nieuw kabinet zou zijn.
Maandagavond kreeg Dijsselbloem in Luxemburg toestemming van zijn collega's om tot 13 januari voorzitter van de Eurogroep te blijven. Marc vroeg hem of hij daarvoor toestemming had van de nieuwe Nederlandse coalitie. Zijn antwoord was wollig. De bronnen die Marc vervolgens belde, voorzagen geen problemen, maar zijn intuïtie zei hem dat er iets niet klopte. 'In mijn hoofd draaide ik de vraag om: wanneer snijden die antwoorden wel hout? Als Dijsselbloem besloten heeft zijn Kamerlidmaatschap niet op te nemen.' Marc legde die vraag her en der voor, kreeg een hardnekkig 'geen commentaar' en wist dat hij goed zat. Nog een paar telefoontjes en hij had de afscheidsbrief van Dijsselbloem te pakken. 'Je hebt mijn planning lelijk in de war geschopt', zei deze toen hij Marc de hand schudde voor het interview. Nu weet u ook eens hoe zoiets in zijn werk gaat.
Duiten voor dokters
Woensdagavond zat ik bij de uitreiking van de VOJN-awards, de prijzen voor de beste onlinejournalistiek. We waren in vier van de zes categorieën genomineerd, een score waar een ooit louter papieren krant blij mee mag zijn. We wonnen er één, voor de beste datajournalistiek. Bekroond werd Duiten voor dokters, het grote onderzoek naar de banden tussen artsen en de farmaceutische industrie dat journalisten Ellen de Visser en Tom Kreling, chef wetenschap Tonie Mudde en dataonderzoeker Remy Koens uitvoerden. In de uitgebreide onlineproductie kunt u onder meer opzoeken wat uw specialist bijverdient in de farmaceutische industrie.
Dus stroomde het podium ook vol met de mensen van crossmedia. 'Dit is de hele Volkskrant-redactie', grapte de presentator. De jury vond het onderzoek nieuwswaardig, inzichtelijk, goed verantwoord en met goed gebruik van onlinemogelijkheden. Onderzoeker Remy Koens sloeg zich dapper door het dankwoord heen. Hij was het die met werkstudenten dertienduizend specialisten oplijstte en hun BIG-nummers handmatig door het transparantieregister haalde.
Zoals Ellen de Visser in de verantwoording schreef: 'Zijn monnikenwerk bleef niet onopgemerkt. Hij herhaalde zo vaak precies dezelfde handeling en deed dat zo snel (eenmaal op stoom haalde hij 10 captcha-codes per minuut) dat Google, eigenaar van captcha, dacht dat er een computer aan het werk was. Zijn programma werd geblokkeerd, en pas toen hij Google een mail stuurde dat hij waarlijk een mens was en gewoon een efficiënt programma had geschreven, ging de blokkade eraf. Er kwam een tijdslot voor in de plaats. Na drie uur werden de captcha-codes onleesbaar en moest hij stoppen. Hij omzeilde dat door met zijn laptop van coffeebar naar coffeebar te gaan, zodat hij steeds op een nieuw IP-adres verder kon werken.'
Reageren? p.remarque@volkskrant.nl
