De beste nieuwe muziek van de week (32): Spoon, FKA Twigs en The Kevin Costners

Spoon - They Want My Soul (Anti/Epitaph)

De recensieverzamelwebsite Metacritic berekende dat Spoon de constantste band is van de jaren nul: met een gemiddelde score van 85.3 voor de vier releases tussen 2000 en 2009. Lang niet gek dus. En de nieuwste plaat They Want My Soul van de Texaanse groep doet wederom mee in de hoogste regionen.

Na Transference uit 2010, de eerste top-5 notering sinds hun begin in 1993, kondigde frontman John Britt Daniel een tijdelijke pauze aan. Het plezier was weg, de band had even genoeg van iedere keer hetzelfde riedeltje. Iedereen ging zijn eigen weg, met eigen projecten en productieklussen.

Maar de tijd was rijp om weer samen te komen. Daniel over de opnamesessies van They Want My Soul: 'Het voelde tot op zekere hoogte dat we weer terug waren bij de essentie van Spoon: het plezier van samen spelen.'

En alles wat Spoon zo goed maakte, is gebleven, schrijft Volkskrant-recensent Gijsbert Kamer in zijn viersterrenrecensie. 'Allereerst de soulvolle zang van Daniel zelf. Hij is weliswaar geen soulzanger zoals Otis Redding of James Brown, maar wel iemand die als John Lennon, Elvis Costello of Alex Turner diepere lagen weet aan te boren.'

Een 8 van SPIN magazine, een 8,8 in The Los Angeles Times. The Line of Best Fit (8,5) schrijft over Spoon: 'Ze maken gewoon fantastische, complexe albums die klinken alsof ze niet eens hun best doen. Spoon is zo'n band die niets te bewijzen heeft, en met They Want My Soul bewijzen ze alles.'

_{Spoon - Rent I Pay}

_{Spoon - They Want MY Soul}

FKA Twigs - LP1 (Young Turks)

Op internet circuleerden er al een tijdje intrigerende video's van FKA Twigs, de Britse experimentele r&b-act. Minimale video's, zoals die van Water Me, waarin het hoofd van zangeres Tahliah Barnett rondstuitert op haar lichaam als zo'n knikkend hondenknuffeltje voor in de auto.

Na EP1 en EP2 was het tijd voor LP1, een plaat waar vooral de Britse pers naar uitkeek. De grote kwaliteitskranten The Guardian en The Independent (vijf sterren) pakken uit met lijvige recensies. Zo schrijft The Guardian (vier sterren): 'Niet veel albums klinken als LP1, een uniek werk in een overvolle markt. Natuurlijk met gebreken, maar na het beluisteren raak je overtuigd dat FKA Twigs een kunstenaar is met een sterke, unieke visie.'

Ook voor New Music Express (een 8) is FKA Twigs meer dan alleen een muziekact: 'Het doordringende gevoel van controle, en de inzet voor haar kunst bewijst dat Twigs op het punt staat om zelf het geluid van de toekomst te maken.'

_{FKA Twigs - LP1}

The Kevin Costners - Pick Up The Parts (Excelsior/V2)

In 2006 wonnen The Kevin Costners de Grote Prijs van Nederland, in 2008 bracht de band debuut Come On In uit, en nu, zes jaar later is er het vervolg: Pick Up The Parts. In de tussenliggende periode gingen leden van de band rond zanger/gitarist Bouke Zoete hun eigen weg en speelden onder andere in Happy Camper en in de band van Roy Santiago.

'Je hebt van die platen die op het eerste gehoor nauwelijks opvallen, maar uiteindelijk toch een vast plekje weten te bemachtigen op het stapeltje 'dagelijkse kost'. Pick Up The Parts van het Nijmeegse The Kevin Costners is zo'n plaat, zoals hun zes jaar geleden verschenen debuutalbum Come On In dat destijds eigenlijk ook was', aldus Volkskrant-recensent Gijsbert Kamer.

Over de nieuwe plaat schrijft OOR: 'Pick Up The Parts is op het eerste gehoor minder aanstekelijk dan Come On In, maar wel een groeiplaat vol knap in elkaar gezette en sterk gearrangeerde rootsy popsongs. Minder hits maar meer muzikale diepgang, The Kevin Costners winnen én verliezen wat op Pick Up The Parts.'

_{The Kevin Costners - Lunatics}

_{The Kevin Costners - Pick Up The Parts}

Greep uit de bands die in het nieuws waren. Abonneer je op de Luie Luisteraar-playlist van @JustFontein en blijf op de hoogte.