DagboekAlain Juppé
Dagboekfragment: ‘Wat een vrouw! Ze is mooi, slim en innemend, vals, hard en cynisch’
Erik van den Berg deelt dagelijks een opmerkelijk fragment uit zijn verzameling historische dagboeken.
Parijs, 13 augustus 1992
Heb vrijwel in één ruk de duizend pagina’s van Gejaagd door de wind gelezen. Niet elke avond een paar blaadjes voor de goede zaak, maar lange uren achtereen, zoals in mijn kinderjaren.
In die tijd hield ik al van dikke boeken: De drie musketiers, De graaf van Monte-Cristo... en later de Russen: De idioot, De gebroeders Karamazov, Misdaad en straf. Net als in de bioscoop houd ik ervan in andere levens te kruipen, weg van bekende plaatsen en tijdgenoten, naar andere, verre werelden.
Dat alles vind ik terug bij Margaret Mitchell. Wat een boek! Alleen al de twee hoofdrolspelers, die me niet eens zo waren opgevallen toen ik en mijn zusje de film zagen, in de filmclub op Place Étoile.
De sardonische grijns van Clark Gable herinnerde ik me nog goed, maar Vivian Leigh als Scarlett was uit mijn geheugen verdwenen.
Hoe is het mogelijk, want ze is knap, intelligent, innemend, ambitieus, hard, cynisch, moedig, agressief, vals, hypocriet, meedogenloos, vrekkig, hebzuchtig, egoïstisch, vrijgevochten... en daarmee is de opsomming nog niet eens compleet. Bovenal is ze gulzig, gulzig naar liefde, naar geld, naar het leven.
Het wonder, of het geniale van Mitchell, is dat het verhaal geen moment een karikatuur wordt. Ondanks de heftige verwikkelingen en emoties bezit Scarlett een menselijkheid en waarachtigheid die het moeilijk maken afscheid van haar te nemen.
Alain Juppé (1945), Franse politicus. Ingekort fragment uit La tentation de Venise. Grasset, 1993.
