Dagboekfragment: nieuwe minister weet van toeten noch blazen

Londen, 22 oktober 1964

En hoe heb ik mijn eerste week doorgebracht? Bijna uitsluitend in een reeks achtereenvolgende gesprekken met topambtenaren. In elk gesprek, dat per stuk anderhalf tot twee uur duurde, heb ik dezelfde techniek gevolgd: ik stelde vragen om te zien wat ze bezighoudt en wat er speelt in het departement. En de hele tijd voelde ik een knagende angst (waarvan zij godzijdank geen weet hebben), omdat ik geen idee heb van de kwesties die we bespreken.

Het is gek hoe je je in de politiek op slechts een paar onderwerpen kunt concentreren. Sinds jaar en dag ben ik specialist in sociale zekerheid en daar ben ik goed genoeg in thuis. In mijn periode als schaduwminister heb ik het een en ander opgepikt over onderwijs en wetenschap. Maar wat ruimtelijke ordening behelst en hoe vergunningen worden verstrekt – het is volslagen onbekend terrein voor mij en het blijkt allemaal anders te zitten dan ik dacht.

Af en toe schrik ik ’s ochtends vroeg wakker met de gedachte: hoe ga ik dit redden? Val ik straks niet meteen door de mand, in mijn eerste de beste speech? In gedachten bereid ik mij continu voor op het moment dat ik het woord moet voeren in de Kamer. Ik neem aan dat het over de woningbouw zal gaan, in de debatten over de troonrede.

Ik houd het rare gevoel dat ik in fictie ben beland. Dat ik in het kabinet zit, blijft onwerkelijk.