Cyprus
Even weg na de verhuizing, dat was de bedoeling. Leven uit de koffer in plaats van met meubels schuiven. Geen avontuurlijke ontdekkingstochten in vergelegen werelddelen, maar zo dichtbij mogelijk de zon opzoeken met mijn vriend....
Vroeg in de avond landden we op het vliegveld. Een blondine rende op ons af, drukte ons een envelop in de hand en stelde ons voor aan de taxichauffeur. Met zichtbare tegenzin schudde hij mijn uitgestrekte hand, terwijl hij langs zijn brandende sigaret iets wat op een welkomstgroet moest lijken, eruit perste.
De plaats van bestemming bleek een volgebouwde strip langs de weg in plaats van een pittoresk havenplaatsje. Hotels aan de ene kant van de weg, een strook zand aan de andere kant. Lekker luieren langs de kant van de weg op het harde natte zand vol zwerfvuil? We begonnen onze verwachtingen bij te stellen. De eigenaar van ons appartementencomplex knikte in de richting van een krakkemikkige lift, terwijl hij de sleutel overhandigde.
Daar de bijbehorende bar en het 'uitstekende' restaurant weinig leven vertoonden, stroopten we het verlaten toeristenoord af op zoek naar eten. Fish & chips was de plaatselijke specialiteit, maar ook een pizza (uit de magnetron) was mogelijk, volgens de verveelde ober.
Toen we terugkwamen in het appartementencomplex, bleek de barruimte omgetoverd tot een karaokefeest voor de plaatselijke Engelse hangbejaarden. Ze konden ook nog line-dancen. Meer vermaak kwam van onze Duitse buurman die voor de gelegenheid een vrouw had gehuurd om met veel geluid de nacht door te komen.
Wij durfden ons amper te bewegen in ons appartement met gaten in de vettige lakens, bloedvlekken en voetafdrukken op de muren en kakkerlakken in de keukenkastjes. Omdat ook slapen op doorgezakte spiraalmatrassen niet echt ontspannend werkte, vroegen we de eigenaar om een andere kamer. We kregen een spuitbus tegen ongedierte.
De schoonmaakinstallatie bleek niet één dagje in het zwembad te liggen, maar gedurende ons hele verblijf en ook de doorweekte ligstoelen boden geen rust. Dan maar de bus pakken, we zoeken het wel ergens anders. Maar hier stuitten we op een onderontwikkeld openbaar-vervoersysteem, waarmee we wel weg konden, maar niet meer terug. Wat was het heerlijk om weer in Nederland terug te zijn, ook al was het 20 graden kouder.
