Cursus
'Why not be a writer?', staat boven een paginagrote advertentie in het boekensupplement van de Sunday Times. In vertaling: 'Zelf schrijver worden?' Dat kan, bij het Writers Bureau in Manchester....
Kan niet, denk je dan, maar het Schrijversbureau uit Manchester laat aan duidelijkheid niets te wensen over. 'Kortom, wij zullen u precies laten zien hoe u een gepubliceerd schrijver wordt.' Wie zijn cursusgeld niet met schrijven heeft terugverdiend vóór het einde van de cursus, krijgt dat geld terug. Een ex-cursist schrijft aan het bureau: 'Van mijn eerste roman werden tweehonderdduizend exemplaren verkocht, mijn tweede werd vijfmaal herdrukt.' 'Ik kreeg vijftigduizend gulden voorschot voor mijn roman', schrijft John Eagle uit Essex. Een derde cursist: 'Vroeger kostte het veel moeite mijn artikelen verkocht te krijgen. Nu bellen redacteuren mij op.'
Succes en geld, marketing en public relations. Wat ik liever in de advertentie had gelezen, is welke vakken ik krijg als ik inschrijf voor de cursus om een succesvol romanschrijver te worden. Inspiratie opdoen? Verhalen op straat vinden? Dingen erger maken dan ze zijn? Vast wel, want het lijken me hoofdvakken voor de romanschrijver. Aan te bevelen lijkt me de module 'moed scheppen', met de vakken 'opnieuw beginnen' en 'van gedachten veranderen'. Van enkele keuzevakken ben ik al minder zeker of het bureau er wel voldoende aandacht aan zal besteden: 'papier opfrommelen', 'midden in de nacht haastig opstaan', 'papier weer uit de prullenbak halen'.
En dan zijn er nog de vakken 'stilzitten', 'kringetjes rook blazen', en 'in het niets staren'. Zelfs de meeste beginners krijgen meteen vrijstelling voor de submodule 'flesje bier opentrekken'.
Ed Schilders
