Crash drijft wig tussen topploegen

Tien viertallen spelen de laatste zes wedstrijden, van achttien, uit de voorronde. Het eerste obstakel in de race om het kampioenschap van Nederland is dan geslecht. Vier teams gaan verder in de play-offs; halve finale in Groningen (14/15 november) en de finale in Amsterdam (11/12 december).

Crash (215 vips), DBC (209) en Modalfa (203) hebben een fors gat geslagen met de achtervolgers en hebben de halve finale scherp in zicht. Het kwartet Pegasus (186), Hok2 (182), Hok1 (171) en Nijmegen (170) vecht om de felbegeerde vierde plaats.

De afvallers voegen zich bij EGBC2 (149), EGBC1 (141) en Buitenhof (141) in de degradatiepoule. Drie teams dalen het volgende seizoen af naar de eerste divisie.

De drie paren (Hoogenkamp/Verhees, Versluis/Vis en Bertens/Nab) van het Leidse Crash maken grote indruk. Crash klopt al drie seizoenen nadrukkelijk aan de poort van het kampioenschap. De twee tweede plaatsen, verlies in 1996 tegen Modalfa en vorig jaar tegen Hok, wakkeren het verlangen aan naar de hoofdprijs. Crash zou daarmee een wig slaan in het stuivertje wisselen tussen Hok en Modalfa die de afgelopen zes jaar de titels verdeelden.

Bertens/Nab voeren het klassement aan dat voor de paren afzonderlijk wordt opgemaakt. Na een uitstekend WK in Lille heeft het paar de goede vorm vastgehouden en speelt zich zo regelrecht in de kijker van bondscoach Kirchhoff. Deze volgt de verrichtingen van de voor de kernploeg in aanmerking komende paren met het oog op de selectie van het Nederlandse team voor het EK 1999.

Huub Bertens is een vaardige, handige en snelle speler die zich een extra kans niet laat ontglippen. In diagram 1 loodste de Tilburger, met WAC landskampioen in 1988, een slem in recordtempo in veilige haven.

Zie diagram 1

westnoordoostzuid

----pas1

pas2dbl2SA

pas3SApas4SA

pas6paspas

pas------

Het informatiedoublet van oost toonde harten en schoppen, waardoor west besloot uit deze twee kleuren de uitkomst te kiezen (9). De leider, Bertens, won H met het aas, trok twee keer troef en speelde harten naar B. Bertens: 'Zonder klaverenuitkomst kinderspel. Toen V goed zat, nam ik ook A en H mee. Ik speelde V en ging met de derde schoppen van slag. Het extra kansje, een vijfkaart schoppen in oost, effectueerde zich. Oost kon niet anders dan in AV spelen of in de dubbele renonce.

Versluis/Vis legden de winnende klaverenuitkomst op curieuze wijze vast.

westnoordoostzuid

----pas1

33SA44

pas6paspas

pas------

West, Gerard Versluis, oordeelde dat noord-zuid een slem in handen hadden; oost had gepast en hij keek zelf tegen een nulpunter aan. Hij bezon zich op harde maatregelen wat leidde tot het exotische zwakke sprongvolgbod van 3. Dit noopte oost, Jean Paul Vis, na het 3SA-bod van noord tot het bieden van 4. Zuid vond zijn hand te goed om te doubleren op 4 en ondernam met 4 een slempoging waarop noord met plezier, hij veronderstelde H bij west, inging.

De op deze tafel onvermijdelijke klaverenuitkomst liet de leider geen enkele kans. De eerste slag ging verloren aan H en de schoppenslag bij oost deed het slem sneuvelen.

Een goed voorstellingsvermogen was vereist voor het oplossen van het eindspel van de 3SA in diagram 2.

Zie diagram 2

westnoordoostzuid

------1

dblredbl11SA

pas3SAdblpas

paspas----

Het doublet op 3SA was bedoeld om west af te houden van een hartenuitkomst. In de praktijk koos west voor een kleine schoppen: 6, 5, 10 en A. De leider, Nico Klaver (Hok2), begon goed met een kleine ruiten naar het aas en speelde B om V van oost onschadelijk te maken; de leider had acht slagen. Op vijf keer ruiten gooide west vier klaveren en een schoppen af. Op de laatste ruiten was de situatie als in diagram 3.

Zie diagram 3

Oost kon een schoppen missen, zuid een klaveren maar west zat in grote moeilijkheden. Een schoppenhonneur kon niet, dan waren H en 8 hoog. Een harten kon ook niet, de leider speelt klaveren en duikt H twee keer zodat oost-west niet meer dan drie harten en een klaveren maken. West besloot B af te gooien. Klaver had het eindspel niet duidelijk voor ogen en speelde een kleine klaveren voor A in oost die B op tafel legde waarna oost-west alsnog vier hartenslagen opraapten. De winnend speelwijze in het eindspel was H en schoppen voor west die H als negende slag moet brengen; met de 4-4-0-5 bekend niet onvindbaar.

Na een drie-kleurendwang van vorige week reageerden enkele lezers niet zonder sarcasme dat het spel geconstrueerd was en zoiets in de praktijk nooit is vertoond. Diagram 4 toont een spel uit de finale van het Australisch viertallen-kampioenschap (Melbourne, juni 1998).

Zie diagram 4

westnoordoostzuid

--1pas1

pas1pas4SA

pas5pas6SA

paspaspas--

Op beide tafels werd uitgekomen met 10. De leiders telden de slagen: drie of vier in schoppen, drie in harten, twee of drie in ruiten, twee of drie in klaveren. De enige vaste verliezer was A.

De ene leider won harten aas, een ruiten naar H, een schoppen naar H en een tweede keer ruiten voor B. Een derde keer ruiten was verliezend, oost maakte A en 9.

Op de andere tafel een beter speelplan. De leider begreep dat H in elk geval goed moest zitten om 6SA te maken. Hij won A en begon met een kleine klaveren uit de dummy; het verschijnen van H was een prettig gezicht. Na A overgestoken naar H en een ruiten naar H. Naar A voor een tweede keer ruiten, de slag was voor B. Voordat de leider zijn geld op een drie-drie verdeling van de ruiten zetten incasseerde hij eerst B en V.

Dit had het gewenste effect. Op B kon oost niets missen, geen schoppen, harten of ruiten. Een originele dwang in drie kleuren, opnieuw in een slem maar ook veel vaker dan de lezers bevroeden in lagere contracten.