Cowboys, commercie en obstakels: een riskante mix
Over de vele valpartijen van de laatste tijd kan een hoop worden beweerd en dat gebeurt dan ook. Een poging om zin en onzin te scheiden.
'Dikke zever. Vroeger werd er ook veel gevallen'
HILAIRE VAN DER SCHUEREN, PLOEGLEIDER, IN DAGBLAD HET LAATSTE NIEUWS
Zeker, vroeger werd er ook veel gevallen. Hoe vaak is er in de Ronde van Frankrijk niet geklaagd over de hectiek in de eerste week? Sprinters en hun ploegen nemen alle risico's om in de vlakke aanloop naar het eigenlijke slagveld een gooi te doen naar de dagprijs... Veel illusies zijn in zo'n eerste week op het asfalt stukgeslagen.
Ook waar: vroeger werd er vaak in anonimiteit gevallen. Oud-coureur Peter Van Petegem zegt dat hij soms wel drie keer onderuitging in de Ronde van Vlaanderen. Geen haan kraaide ernaar, omdat er geen televisiebeelden van waren. Nu registreren de camera's alle bewegingen in het peloton, van kop tot staart. De slow motion en de zoomlens doen de rest.
Harde cijfers over valpartijen ontbreken. Na de Tour van 2011, met de horror-crash vlak bij Metz, heeft de UCI onderzoek gedaan. Het resultaat is nog niet naar buiten gebracht.
In de Belgische krant De Standaard zei een functionaris zaterdag dat er inderdaad meer wordt gevallen. Bovendien zijn de gevolgen volgens hem ernstiger dan vroeger.
Hoe dat komt? Dat is onbekend. De oorzaak zou weleens typisch Vlaams kunnen zijn: meer hectiek dan elders. Nergens wordt de sport zo hartstochtelijk beleefd als in Vlaanderen.
'De wegen zijn te smal en er zijn te veel cowboys'
BJöRN LEUKEMANS, WIELRENNER, OP DE VLAAMSE TELEVISIE.
Het woord cowboy is aan een revival bezig. Vroeger had je een enkeling, zoals de Rus Abdoesjaparov, die als zodanig werd aangeduid omdat hij zulke risico's nam in de eindsprint. Nu gaat het woord steevast in meervoud over de tong als valpartijen op de Vlaamse wegen aan de orde worden gesteld.
Je hoort het nu zo vaak vanuit de buik van het peloton dat er vast een kern van waarheid in zit. De belangen zijn ook veel groter.
Behalve de overwinning staan ook punten in de WorldTour op het spel. Ereplaatsen leveren punten op in het klassement. Dat telt, met het oog op de toekomst.
Hoeveel risico's de wielrenners nemen, bleek zondag uit de misstap van de ploegmaats Klaas Lodewyck en Greg Van Avermaet. Op een onoverzichtelijk punt in de afdaling stopten ze, zodat de laatste verder kon met een wiel van de eerste. Koste wat kost wilde Van Avermaet geen tijd verspelen, maar hij veroorzaakte wel een botsing waarbij Stijn Devolder zijn kansen verspeelde.
De smalle wegen spelen onmiskenbaar een rol bij al dat ongeluk . Een parcoursbouwer kent geen ander belang dan spektakel. Dat dient de kijkcijfers en de toeschouwersaantallen.
E3 Harelbeke had daartoe een extra lus in zijn spaghetti over de Vlaamse Ardennen gelegd. Precies op dat punt in de koers braken lichamen van wielrenners als luciferhoutjes. Ook de Ronde van Vlaanderen had een overdosis aan veredelde fietspaden met de werking van een achtbaan.
Ander probleem van het huidige verkeersnet: al die obstakels om de snelheid van auto's af te remmen: verkeersdrempels, chicanes, afzetpaaltjes. Het peloton raakt daardoor voortdurend in het ongerede.
De vereniging van Nederlandse professionals opperde maandag een checklist samen te stellen. Aan de hand daarvan zou de veiligheid van de coureurs worden bevorderd.
Spotjes op radio en tv om toeschouwers te vertellen wat er mag
THIJS ZONNEVELD, JOURNALIST, OP NUSPORT.NL
Spotjes? Dat gaat ver. In elk geval moet het publiek doordrongen raken van het ongeleide projectiel dat een voortrazend peloton kan zijn.
Bij Gent-Wevelgem, vorige week zondag, lag een amateurfotograaf ruggelings op het asfalt voor een spectaculair beeld. De doodsangst van de aanstormende renners zal goed te zien zijn geweest.
Wielrennen speelt zich af op de openbare weg. Daaraan moeten regels worden gesteld. De bejaarde vrouw die zondag door Johan Vansummeren werd aangereden, had nooit op een vluchtheuvel moeten staan. Die is voor renners in het gedrang soms niet te vermijden.
Zeker in Vlaanderen moeten seingevers erop toezien dat fans langs de kant van de weg staan. En waarom wordt er bij bochten die moeilijk zijn in te schatten geen afzetlint uitgerold?
Als er iets is dat op de dopinglijst moet, dan is het tramadol
YVAN VAN MOL PLOEGARTS OMEGA PHARMA-QUICK STEP
Tramadol is een opiaat. Dat schijnen wielrenners aangeleverd te krijgen in een bidon om er nog eens alles uit te persen in de finale. Het verdooft de pijn in de spieren, maar het reactievermogen neemt er ook door af. Merkwaardig genoeg staat het niet op de dopinglijst, hoewel er vaak genoeg op is aangedrongen.
Jan Mathieu, collega van Van Mol bij de ploeg Lotto, voerde het vorige week aan als een van de mogelijke oorzaken voor alle valpartijen. Maar dat lijkt in deze problematiek van secundair belang. Alleen de eindsprint in Gent-Wevelgem, of eigenlijk de aanloop daartoe, werd ontsierd door een valpartij.
Ook in de laatste Tours zag je wel vreemde smakken in de volle finale, waarbij tramadol een rol kan hebben gespeeld. Alle reden voor de WADA om werk te maken van een verbod.
undefined