Columnistenjacht

Titel: Overhalen

Van: Gijs van Veelen

Iemand overhalen geeft je een goed gevoel. Een gevoel van macht. Een gevoel van power. Een gevoel waarmee je een ongewilde grijns op je gezicht tovert. Zo'n grijns van oor tot oor waarbij iedereen je slecht gepoetste tanden kan zien. Mijn zusje is hier huiskampioen in, zo ook deze week.

Mijn zusje kreeg voor het eerst een nieuwe omafiets. Er miste alleen nog een extra slot.

STOP

'Ik ben 16 jaar en net begonnen met columns schrijven', stond in de begeleidende mail, en nou smelten wij daar sowieso van, maar deze column is in een paar opzichten ook echt heel aardig. Hij heeft een prima beginzin met een stelling die je onderbouwd wilt zien. De observatie is origineel - over de technieken van het overhalen lees je niet vaak. En dan: een leuke analyse. De technieken van zijn zusje ontleedt Van Veelen in een aantal fasen ('zeuren', 'haar zin krijgen', 'ouders die ruzie krijgen' en 'gevoelens op tafel smijten'). En daarmee, misschien wel het belangrijkste, wil Van Veelen echt een punt maken, hij vertelt iets over hoe mensen in elkaar zitten. Waar veel andere columns uit het DIDU-postvak pointeloos de greppel in flikkeren.

Toch gaat de 75 euro er niet uit. Daarvoor is de column net niet scherp genoeg. Zo zeggen zin twee en drie bijna hetzelfde en doet zin vijf met die gepoetste tanden te weinig ter zake.

Ook de analyse in fasen schiet iets tekort. In fase 2 heeft het zusje al haar zin, en nou kunnen we ons wel iets voorstellen bij de psychologische functie van de ruzie tussen de ouders en het temerige 'laat maar' dat haar zusje in fase 4 verzucht, maar helemaal duidelijk maakt hij niet wat er in de laatste fasen gebeurt. En als columnist moet je glashelder zijn.

Maar het belangrijkste bezwaar: de kleine belevingswereld. Kan Van Veelen niks aan doen, die is pas 16, maar dit neigt toch naar wat-in-ons-gezinnetje-aan-malligheid-passeert.

Al is dat bij talloze, talloze ingezonden columns veel en veel erger. Vingerwijzing: cursiefjes over een dagje IKEA, alle columns die beginnen met: 'Ik zat op mijn balkon en', columns over deze columnwedstrijd, 'mijn moeder had geen rijbewijs' en stukken over wat de lente met je doet zijn té onspectaculair en particulier om het ver te schoppen, over het algemeen, hoe lief soms ook.

Jackpot: 100 euro. Doe eens een goeie bijdrage! 250 woorden, didu@volkskrant.nl

undefined