Clinton presenteert zich als presidentskandidaat bij verhoor Benghazi

Twee mannen, naast elkaar gezeten achter het massieve halfronde meubel waar Clinton tegen op moet kijken, zitten met opgestoken vingers te briesen over het al dan niet vrijgeven van het verhoor van een eerdere getuige. Het zijn de Republikeinse voorzitter Trey Gowdy en zijn Democratische tweede man Elijah Cummings, die zich niet langer kunnen inhouden. 'Je wilde de waarheid, zei je, en niets dan de waarheid!', schreeuwt Cummings. Gowdy: 'Wil je alles? Is dat wat je wilt?' Cummings: 'Ja! Wat heb je te verbergen?'

Clinton ziet het geamuseerd aan - even is de verveelde verachting uit haar blik verdwenen. Dankzij Cummings is ze ontsnapt aan een lastige vraag over Sidney Blumenthal - een vriend van Hillary, die zakelijke belangen had in Libië. Blumenthal is een opmerkelijke bijvangst, in het grote pakket e-mails dat de commissie uiteindelijk van Clinton heeft gekregen. Maar hoe deze persoon in verband staat met de dood van vier Amerikanen in Benghazi in 2012 is onduidelijk.

Dat maakt niet uit, voor de Republikeinen: elk puzzelstukje kan het onderdeel zijn van een nieuwe puzzel.

Waarheid

'Laat mij zeggen hoe ik denk dat het zit', zegt Gowdy, en dan komt er een hypothese. Of hij zegt: 'Laat mij mijn perspectief met jullie delen.' De feiten vormen alleen het uitgangspunt.

Tussen de toeschouwers in de zaal zit ook een man in een geel overhemd met een das met een bloem erop. Het is de vader van de in Benghazi omgekomen CIA-er Tyrone Woods. Diens dochter zit naast hem. Ook hij wil de waarheid horen, zei hij, voor aanvang van de hoorzitting. Of die waarheid na zeven onderzoekscommissies nog niet boven water was? 'Nee meneer. Er moet meer zijn.'

Natuurlijk heeft Clinton nog wat uit te leggen. Het is aan deze nieuwe commissie te danken dat haar privé-server is ontdekt, waarop zij als minister van Buitenlandse Zaken haar e-mails liet binnenkomen. Dat is raar. De FBI onderzoekt of daar geen vertrouwelijk berichten tussen zaten.

Competente presidentskandidaat

Maar wat daaruit valt te destilleren over Benghazi? Republikeins commissielid Susan Brooks zet twee stapels papier voor zich neer - een grote stapel met Clintons Benghazi-gerelateerde mailtjes uit 2011 over Benghazi, en een kleinere één met mailtjes uit 2012. Verdacht, vindt zij, want juist in 2012 nam de dreiging toe. Waarom zijn daar zo weinig mailtjes over?

Clinton kreeg haar informatie op andere manieren, zegt ze. Via briefings van de CIA, of mondeling, of via memo's. 'Ik deed niet zo veel werk via mail.'

De commissie neemt daar geen genoegen mee. Hoe kan het nou dat er zoveel mailtjes van Blumenthal zijn, en geen enkele van Chris Stevens, de ambassadeur die in Benghazi de dood vond? Was Clinton wel genoeg bezig met de veiligheid in Benghazi? Ja, zegt Clinton, ik was verantwoordelijk. Maar de verzoeken om steun waren nooit op haar bureau beland.

Het antwoord blijft onbevredigend, voor Republikeinen. En bevredigend voor Democraten. 'Clinton presenteert zichzelf als de bedachtzame, intelligente en competente presidentskandidaat die ze is', is een van de oordelen op Twitter. Een ander: 'Ze is op zijn best incompetent, op zijn slechtst een leugenaar. Hoe kunnen we haar ooit als president onze nationale veiligheid toevertrouwen?'