Cinema Victoria
Cinema Victoria is een ode van Unieke Zaken aan de stomme film. Gebruik makend van de typische beeldtaal en atmosfeer ervan, bespeelt de groep de grens tussen werkelijkheid en verbeelding....
Unieke Zaken - een van de weinige op mime geënte jeugdgroepen - baseert zich graag op gegevens uit de vorige eeuw. Non-digitale beelden die veertigers nog net, of niet meer, op het netvlies staan. In Cinema Victoria voeren ze een oude bioscoop op, compleet met spreekstalmeester en twee kokette ouvreuses die de kinderen hun plaats wijzen.
Woody Allen deed het al op aandoenlijke wijze in zijn film Radio Days: mensen in een oude bioscoop van en in het doek laten stappen. Ook hier wordt dat procédé gebruikt. Personages uit een, smaakvol door Erik Lint vervaardigde, geprojecteerde speelfilm komen in levende lijven uit het doek te voorschijn, verdwijnen er weer in.
De spreekstalmeester praat zijn toeschouwers, onder veelbelovend snorrende vioolmuziek de rolprent in. 'Het mysterieuze geheim van het verdwenen halssnoer' zit vol clichés. Een afgelegen landgoed, waar een tirannieke barones haar zoon wil koppelen aan een freule maar de jonkheer zelf verkiest het dienstmeisje. Om die erin te luizen ensceneert de barones de diefstal van haar parelrijke halssnoer. Met de komst van een detective is de chaoscompleet.
De cocktail van zwijmelmomenten tussen 'jonkheer' en 'dienstertje' en het actiewerk van de aan Clouseau verwante 'speurder' trekt de kijker mee in een aangename verwarring. Over wie nu precies wat op z'n kerfstok heeft, maar tegelijk ook over de trucages op en voor het scherm.
Het contrast tussen de expliciete, dramatische taal van de stomme film en de trucs met film en werkelijkheid, vormt de crux van de formule.
De makers werken dat uit met veel gevoel voor detail. Cinema Victoria brengt de kijkers in een vrolijke roes die alles te maken heeft met het voor kinderen nog verse spel van verbeelding.
