Chagrijn

In juni werd José Bové, de aanvoerder van het boerenverzet tegen de nieuwe biotechnologie, nog door een juichende stoet Franse boeren in een optocht van tractoren naar de gevangenis van Villeneuve-les-Maguelone gebracht. Hij moest daar een straf uitzitten voor het verwoesten van een McDonald's in aanbouw in Millau, voor hem het symbool van het mondialisme met genetische modificatie als één van de uitwassen.

44 Dagen in de cel hebben hem kennelijk aan het denken gezet. Hij heeft geen zin meer in het martelaarschap, verbitterd omdat hij als enige voor de acties van een hele beweging moest opdraaien. En hij heeft nog 14 maanden opsluiting tegoed wegens het verwoesten van proefvelden met genetisch veranderde rijst en voorraden genetisch veranderde maïs.

Alleen gratie van de Franse president Chirac kan hem nog uit de gevangenis houden. Links Frankrijk en Le Monde hebben inmiddels bij Chirac om genade gevraagd. Als Chirac al van zijn presidentiële recht gebruik maakt, dan doet hij dat vast en zeker tegelijk met het opgeven van het Franse verzet tegen de toelating van nieuwe gewassen in Europa. Draait Bové wel de gevangenis, dan breekt het boerenverzet, omdat de belangrijkste woordvoerder monddood is gemaakt.

Tegelijkertijd wordt de politieke discussie in Europa over genetische modificatie steeds meer een achterhoedegevecht. Terwijl de vraag naar conventioneel zaaigoed maar met 3 procent groeit, neemt op wereldschaal de vraag naar genetisch gemodificeerde gewassen met 10 tot 15 procent toe. Vooral in landen als Argentinië, India en China worden inmiddels miljoenen hectaren genetisch gemodificeerde gewassen verbouwd.

Ook de consument in Europa lijkt zijn smaak bij te stellen. Niet zo lang geleden was een meerderheid van de bevolking tegen genetisch gemodificeerd voedsel. Thans heeft tweederde geen bezwaar als de prijs maar niet te hoog is. Desondanks blijft het Europese parlement stokpaardjes berijden, zoals de keuzevrijheid voor de consument. Dat betekent dat een voedselketen in stand moet worden gehouden die vrij is van genetische modificatie. Zoiets is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Neem alleen al het probleem hoe aan niet-gemodificeerd veevoer te komen. De Europese behoefte aan plantaardig eiwit voor veevoer is 15 miljoen ton per jaar. We kunnen daarvan maximaal 10 procent zelf produceren. We zullen dus altijd moeten importeren, waarvoor, gezien de hoeveelheden, alleen de Verenigde Staten, Argentinië en Brazilië in aanmerking komen. Alleen het laatste land geldt als vrij van genetische modificatie. Officieel althans, want inmiddels is alleen al meer dan 25 procent van de soja genetisch gemodificeerd door illegale import van zaaigoed uit Argentinië.

Gezien de grote financiële risico's en de ingewikkelde manier waarop veevoer over de wereld wordt gedistribueerd, zijn het enkel de grote Amerikaanse multinationale bedrijven als Cargill, die zowel de verbouw als handel beheersen en die een niet-gemodificeerde keten kunnen garanderen. Wie denkt met het bestrijden van genetische modificatie de kleinschalige, biologische landbouw te bevorderen, komt bedrogen uit. De wet van behoud van chagrijn geldt ook de nieuwe biotechnologie.