Buitenlandse experts over ‘inconsistent coronabeleid’ en ‘laat boosteren’ in Nederland

Nederland lijkt zijn grip op de coronacrisis steeds verder te verliezen. Hoe kijken andere Europese landen naar onze aanpak van de pandemie? Twee corona-experts die elders werken, laten zich uit over Nederlands coronabeleid.

Marc Van Ranst, hoogleraar virologie aan de KU Leuven

‘Je kunt de verschillen uitlichten tussen België en Nederland, maar in werkelijkheid zijn er veel meer overeenkomsten als het aankomt op de pandemie. In beide landen lopen de besmettingsaantallen nu flink op. Dat Nederland dichter bij een crisissituatie is, heeft vooral te maken met de geringe capaciteit van intensieve zorg. Er zijn minder plekken op de ic’s beschikbaar dan hier.

‘Capaciteit is ook de voornaamste reden dat in België nog iets meer kan dan in Nederland. Zo is er nog geen vervroegde sluitingstijd voor horeca. Maar ook hier begint het erop te lijken dat weer meer maatregelen nodig zijn. De besluitvorming gaat in België altijd in een aantal stappen: het wordt nog wel strenger.’

‘Er zijn natuurlijk ook verschillen. In België zijn al een miljoen derde prikken gezet. Wij zijn eerder begonnen dan Nederland en zien hier inmiddels effect van de boosterronde. In woonzorgcentra, waar oudere en kwetsbare mensen wonen, neemt het aantal besmettingen sinds twee weken af.

‘Voor zowel België als Nederland geldt dat we achteraf gezien eerder hadden moeten beginnen met die boosterprikken. Vrijwel elk land is te laat begonnen. Toen we een paar maanden terug de resultaten in Israël zagen, waar ze al veel eerder zijn gaan boosteren, had er een belletje moeten rinkelen.’

‘Tegelijkertijd moeten we het effect van zo’n extra prik ook niet overdrijven. Alle beetjes helpen, maar het is zeker niet voldoende om het virus weer volledig onder controle te krijgen. Het is ook niet zo dat de bescherming van de twee eerste vaccinaties opeens nul is. Het punt is alleen dat we ons nog maar heel recentelijk realiseren dat voor deze vaccinaties simpelweg een derde prik nodig is om het echt effectief te krijgen.’

Rudi Westendorp, hoogleraar ouderengeneeskunde aan de Universiteit van Kopenhagen

‘Je moet haast een loep gebruiken om de verschillen in vaccinatiegraad tussen Nederland en Denemarken te zien. Zo’n 76 procent van de totale bevolking van Denemarken heeft twee prikken gehad, in Nederland is dat 73 procent. En toch is er een wereld van verschil: bij jullie wordt hier en daar al gesproken over ‘code zwart’ in de ziekenhuizen, terwijl in Denemarken corona nauwelijks nog een onderwerp is.’

‘Dat verschil wordt dus niet veroorzaakt door een uiteenlopende vaccinatiegraad. Ook het feit dat Denemarken wat eerder is begonnen met een boosterprik maakt niets uit. Het probleem in Nederland: het inconsistente coronabeleid. Als ik in Nederland ben, kan ik nauwelijks volgen welke regels er gelden. Het ene moment moeten er strengere maatregelen komen, het andere moment hamert het OMT weer op gedrag. Ze willen dat Nederlanders weer afstand houden, mondkapjes dragen én dat ze zich gaan testen als ze klachten hebben. Maar dat laatste is niet eens mogelijk: er is niet genoeg testcapaciteit in Nederland. Zo’n oproep is dan volstrekt onbegrijpelijk.’

‘Dat is hier totaal anders: dagelijks laten ruim 300 duizend Denen zich testen. Ter vergelijking: Nederland kan met een veel grotere bevolking (17,4 miljoen tegenover 5,8 miljoen, red.) nauwelijks honderdduizend testen per dag aan. Denemarken zet al heel lang in op testen. Bovendien zijn wij nooit afgestapt van die gedragsregels, Denen houden zich er al lange tijd aan.’

‘Daar zit de crux: dit is een medisch-maatschappelijke crisis. Die bestrijd je met sociaal-hygiënisch beleid en niet enkel met een hoge vaccinatiegraad of een boosterprik, zo wijzen de cijfers nu wel uit. In Denemarken hebben ze dat op tijd door gehad, in Nederland duidelijk niet.’