Britten roepen graaien van bestuurder halt toe
Actievoerders in T-shirt met het opschrift 'Inhaligheid doodt nog steeds', rentenierende dames met koddige hoedjes en professionele beleggers in krijtstreeppakken: normaliter zijn ze het nooit met elkaar eens, maar afgelopen maandag vormden ze voor het eerst in de Britse ondernemersgeschiedenis één front....
Als aandeelhouders van farmaciegigant GlaxoSmithKline - de op een na grootste medicijnenfabrikant ter wereld - stemden ze gezamenlijk tegen het bezoldigingsvoorstel voor de topbestuurders, de zogenoemde fat cats (rijke piefen). Ondanks het feit dat de leiding beschikte over de volmachtstemmen van niet-opgekomen aandeelhouders, werd het voorstel verworpen.
Het is een unicum.
Aandeelhoudersvergaderingen waren in Groot-Brittannië tot nu toe niet meer dan beschaafde sociale evenementen van het establishment. Actievoerders die hun onvrede kwamen uiten, werden meestal onmiddellijk de mond gesnoerd door verontwaardigde dametjes die vonden dat hun bestuurders gezien de moeilijke tijden een luid applaus verdienden. Professionele beleggers hielden zich gedeisd.
Maar de extravagante beloningen die topmanagers zichzelf toekennen, zijn tot een algemeen punt van ergernis verheven.
Eerder stemden bij bedrijven als Barclays, Royal Bank of Scotland en Reuters grote groepen aandeelhouders tegen het bezoldigingsvoorstel, of onthielden zich van stemming. Maar een meerderheid was er nooit.
Dat lukte maandag wel en juist bij het derde bedrijf van het land. Jean-Pierre Garnier, bestuursvoorzitter (CEO) van GlaxoSmithKline, die jaarlijks vier miljoen pond aan salaris en andere emolumenten opstrijkt, had zichzelf ook nog een gouden parachute van 22 miljoen pond aangemeten. Anton Kerr van de Aids Health Foundation rekende tijdens de aandeelhoudersvergadering uit dat voor dit bedrag 100 duizend ten dode opgeschreven Aids-patiënten aan medicijnen kunnen worden geholpen. Dit keer stuitte zijn oproep niet op boegeroep van rentenierende aandeelhouders en stilzwijgende professionele beleggers. Veel aanwezigen concludeerden dat Garnier met deze 'excessieve beloning voor toekomstig falen' een stap te ver was gegaan.
Formeel hoeft GlaxoSmithKline zich niets van het besluit aan te trekken. Maar president-commissaris Christopher Hogg liet er geen misverstand over bestaan dat de uitspraak van de aandeelhouders 'serieus' zal worden genomen. Andere Britse concerns zullen beseffen dat ze hun aandeelhouders op dit punt niet meer tegen elkaar kunnen uitspelen. Geen captain of industry zal net als Garnier als een opgejaagde vos de aandeelhoudersvergadering willen verlaten.
