Breekbaar Laos
Post uit Laos, elektronische post. Het zou een paar jaar geleden vrijwel ondenkbaar zijn geweest. Toen waren de internetcafés er net zo schaars als hun potentiële klanten: toeristen en dan vooral rugzakreizigers....
Om the lure of Laos nader te specifiëren vroegen we een in Indo-China rondreizende vriend per e-mail drie goede redenen om het land te bezoeken. We kregen er zes. Laten we het lekkere Lao-bier en de bloedmooie vrouwen buiten beschouwing, dan blijven over:
1.Door het isolement zie je in Laos - als je er diep induikt - bergvolkeren leven zoals ze echt al jaren leven, en niet van die Marken/Volendam-bergvolken zoals in Noord-Thailand. Het gaat je dan niet meer om de ook aanwezige opiumpijp, maar om het zien van iets unieks, breekbaars. Tevens een goede reden om thuis te blijven.
2.Ook heb ik het wellicht naïeve idee dat Laos dichtbij het bereiken van een simpele, voornamelijk agrarische, zelfvoorzienende staat was. Zeker geen paradijs, maar wel doordacht, met eenvoudige middelen, en gezien de laatste klimaatconferentie lijkt me dat iets om juist van te leren, in plaats van ook dit land open te breken met Unesco, Coca-Cola, Toyota, etcetera. Als ik in de Bangkok Post lees dat het wereldklimaat nog warmer wordt, snap ik niet dat de Wereldbank Laos alleen leningen geeft mits men investeert in grote projecten, schaalvergroting van de landbouw, meer wegen, dammen, elektriciteit, enzovoort.
3.Landschappelijke schoonheid, ondanks vele vuile houtkappraktijken.
4.Voor al deze redenen geldt: hoe lang nog? Een reden om te gaan is dat het over enkele jaren allemaal weg is. Loang Prabang (Wereld erfgoed, 23 guesthouses) heeft echt niet veel meer te bieden dan Vianden of Echternach. Viang Veng (twintig guesthouses) stelt ook niet echt veel voor. Het bijzondere zit in het breekbare, oorspronkelijke, onbedorvene. Zon der sentimenteel te willen doen, geen edele-wildenpraatjes: Laos is (nog) uniek.
Zo maar doen dan? Met de groeten van Kees.
