Bravo stroomt leeg bij concert waarnaar het meest werd uitgekeken
Pas in de laatste tien minuten gingen bij Solange een klein beetje de remmen los. Maar toen had Lowlands deze te ingestudeerde, zelden spontane arty catwalkvoorstelling al massaal de rug toegekeerd.
Het vrijdagoptreden waar op voorhand het meest naar werd uitgekeken op Lowlands? Geen twijfel mogelijk: dat van Solange Knowles (31), het excentrieke zusje van Beyoncé, dat een klein jaar geleden zo'n indruk maakte met A Seat At The Table, een geweldig, belangrijk album over Amerika en hoe het is om daar een zwarte vrouw te zijn.
De Bravo-tent, dit jaar geen gewone tent maar een imposante zeegroene kathedraal, stond al ruim voor aanvang helemaal vol en daar waren ze dan, een kwartiertje te laat: Solange, haar band en haar vocale assistentes, allemaal in het rood. Daar waren de diepe bassen van Rise, het nummer dat ook het album opent, en daar begon de choreografie: Solange en de haren als kunstzinnig rood showballet.
Solange. Lowlands, Biddinghuizen, 18/8 (Bravo, 19.00 uur)
Al heel snel volgden de eerste bedenkingen: bas te hard, zang te zacht, saaie en veel te lang uitgesponnen opening. Tweede lied: Weary. Nu even op stoom komen, Solange.
Maar dat gebeurde dus niet. De voorstelling bleef hangen in stijl en choreografie, muzikaal bleef het een wat bloedeloos aftreksel van de zo vurige plaat. En wat een vlakke zang van Solange. A Seat At The Table leent zich prima voor een gevoelvolle vertolking, maar waarom kreeg het album die dan niet?
Dat Solanges zang wegzonk in diepe bastonen bleek ook aan een haperende zangmicrofoon te liggen. Na een halfuur en een paar ijzingwekkende knarsen was het euvel verholpen en werd een eerlijke herbeoordeling mogelijk: nog steeds krachteloos.
Recensie 'A Seat at the Table'
Niet alle liedjes zijn even geweldig, maar het klinkt allemaal als een klok. En Solange bewijst over dezelfde zeggingskracht te bezitten als haar beroemde zuster. Lees hier de hele albumrecensie.
Pas in de laatste tien minuten gingen in Losing You een klein beetje de remmen los, maar toen was het al veel te laat en had Lowlands deze professioneel uitgevoerde, maar te ingestudeerde, zelden spontane arty catwalkvoorstelling al massaal de rug toegekeerd.
De gemiddelde Lowlander is geen verstokte rocker en echt voldoende 'Solange-minded', maar als het niet werkt, dan werkt het niet - en dan is festivalpubliek keihard: de Bravo stroomde leeg alsof ergens een enorme sluis was opengezet. Zelden rekende Lowlands zo genadeloos af met een 'daghype' die zo welwillend tegemoet werd getreden.
En wat het voor Solange nog pijnlijker maakt: tijdens North Sea Jazz, waar ze muzikaal nog beter op haar plaats had moeten zijn, overkwam het haar ook al.
