Bram
it is mijn laatste strohalm. Mijn lot is in uw handen.' Het zal toch niet zijn boezemvriend, de schrijver Leon de Winter zijn die Bram Moszkowicz deze pasklare filmquote aanreikte? Het ene zinnetje leek de kern waarin het thema van het theaterstukje voor het Hof van Discipline donderdag was samengebald. Het kwam dan ook terug in alle (hoogst fragmentarische) verslagen op televisie van wat de RTL Nieuws-verslaggever typeerde als 'de dag van de grote excuses en gepaste nederigheid'.
Een theaterstuk, waarin het draaide om geloofwaardigheid. IJzersterke comedy was de scène waarin de hoofdpersoon zichzelf neerzette als 'ouderwetse man', wat zijn rommeladministratie moest verklaren: 'Ik heb geen smartphone, geen elektronische agenda, ik heb geen mailadres, althans: niet ik, mijn kantoor wel. Ik heb geen verstand van computers. En ik heb een secretaresse die mijn agenda bijhoudt. Ik ben niet met m'n tijd meegegaan.'
Geen beste reclame voor de gouden Rolexen die opzichtig om zijn polsen schitterden bij tv-optredens. Maar wel een goedmoedige poging aan schrapping te ontkomen. Volgens de methode 'Diep door het stof', zoals het NOS Journaal zijn optreden betitelde. 'Smeken', noemde Nieuwsuur het zelfs. Licht vileine kenschets van anchor Rob Trip: 'Hij beet nog liever zijn tong af dan dat hij toegaf dat hij geen goede advocaat is. Maar fouten heeft hij gemaakt.'
Het optreden werd overal besproken; de naheffing van jarenlange activiteiten als 'mediamaatje'. Tientallen journalisten waren erbij geweest, en hoorden hoe de confrère zich neerlegde bij een maatregel tegen hem, maar zich afvroeg waarom dat levenslange schrapping zou moeten zijn. Twaalf maanden voorwaardelijk leek de verdachte zelf passender.
Zoals RTL-verslaggever Rik Konijnenbelt fijntjes duidde: 'Eigenlijk zegt hij: ik buig diep, ik zeg sorry, maar ik wil meteen doorgaan met werken.'
In EenVandaag constateerde Vrij Nederland-journalist Harry Lensink: 'Hij toont berouw. Laat zien dat hij begrijpt dat hij fout heeft gezeten. Beetje laat gekomen, dat besef, maar het is er.' Zijn voorspelling: geen levenslange schrapping, maar een jaar of vijf schorsen.
DWDD besprak de zaak met journalisten Merel van Leeuwen en Coen Verbraak. Vooral de eerste was niet erg onder de indruk van het theaterstuk. Verbraak had meer compassie: 'Hij zat niet in een vriendelijke omgeving, met die tribune achter hem, waarvan minstens 80 procent hoopte: nu gaat hij op z'n bek.' Op die tribune zaten vooral journalisten, bleek uit de beelden. In LuckyTV werd hij letterlijk gefileerd.
Verdachte zelf verscheen aan de balie van RTL Boulevard. Hem wachtte een keihard kruisverhoor. Scherprechter Albert Verlinde opende de zitting: 'Allereerst, Bram: Heb je gisteravond kunnen slapen?'
Verlinde had het idee 'dat je de laatste weken in interviews een beweging hebt gemaakt naar het Hof toe.' Dat had Albert heel erg goed gezien.
Zo ging het door. De advocaat voelde niets voor wraken. Verlinde bedankte verdachte dat hij was gekomen na zo'n vermoeiende dag. M. kreeg het laatste woord: 'Zal ik vertellen waarom ik hier kwam? Omdat jullie altijd als één man achter mij hebben gestaan.'
Even later ging hij declarabel op weg naar Pauw & Witteman. Zondag speelt hij in het theater van Sven Kockelman. Coen Verbraak had gelijk in DWDD. Hoe het vonnis zal luiden, wist hij niet. Maar: 'Ik weet alleen dat als hij geschrapt wordt, het veel saaier zal worden in de rechtspraak in Nederland.'
Op tv ook. Bram, de man is zo'n heerlijk toneelstuk waarvan je hoopt dat het doek nooit valt.
undefined
