Borst voorziet bij huisartsbezoek eigen bijdrage
Vanaf 1997 zal iedereen die de huisarts bezoekt daarvoor een eigen bijdrage van 5 tot 10 procent moeten betalen. Minister Borst van Volksgezondheid denkt dat deze maatregel onontkoombaar is als er een systeem van inkomensafhankelijke eigen bijdrage wordt ingevoerd in de gezondheidszorg....
Van onze verslaggeefster
DEN HAAG
Ze zei dit na afloop van de ministerraad, waar werd besloten om af te stappen van een eigen risico van 200 gulden voor iedereen. Deze week meenden de coalitie-fracties dat dit onderdeel van het regeerakkoord niet uitvoerbaar is. Het organisatiebureau VB-groep uit Nieuwegein onderzoekt in opdracht van Borst welke alternatieven voor het eigen risico mogelijk zijn.
Eigen bijdragen die als 'remgeld' moeten dienen, zijn volgens Borst alleen zinvol als ze worden gevraagd voor zorg waarbij de patiënt kan kiezen of hij er wel of geen gebruik van zal maken. Bij ziekenhuisopname is die keuzemogelijkheid er in feite niet, bij een bezoek aan de huisarts wel.
Borst wilde bij een eventueel eigen risico van 200 gulden de huisarts buiten beschouwing laten, omdat in dat geval het volle bedrag voor het consult betaald zou moeten worden. Voor particulieren is dat 35 gulden, voor ziekenfondsverzekerden krijgt de huisarts per jaar ongeveer 120 gulden, ongeacht het aantal consulten. De minister heeft er geen problemen mee als de patiënt 10 procent (3,50 gulden) van het huisartsconsult zelf zou betalen.
De afschaffing van het eigen risico is onderdeel van een complex van afspraken, waarover de coalitiepartijen het deze week eens waren geworden, maar waarmee het kabinet gisteren nog moest instemmen.
De convergentiewet, bedoeld om ziekenfonds en particuliere verzekering naar elkaar toe te laten toegroeien, gaat niet door, maar wordt vervangen door een convenant. Wel zullen de particuliere verzekeraars vanaf 1996 al geen nieuwe polissen meer aanbieden zonder eigen risico van 200 gulden. De vermogenstoets in de bejaardenoorden wordt in 1997 afgeschaft. Nu het kabinet het na jaren eens is geworden over dit laatste onderdeel, kon het kabinet een besluit nemen over het toekomstig ouderenbeleid .
