Boonen gunt zijn helper beloning
Het moest maar in het midden worden gelaten of Gert Steegmans zijn eerste Touretappe ook zou hebben gewonnen als hij het zonder de gulheid van zijn kopman had moeten stellen....
De winnaar haalde er zijn schouders over op, maar de glimlach om zijn mond was veelzeggend. Over twintig jaar zal nog altijd niet duidelijk zijn wat er in de slotmeters werd afgesproken tussen de renner en zijn kopman. Beiden zullen er altijd over zwijgen, ook al zal Boonen zijn helper de zege niet hebben misgund.
Het ging er tussen de twee ploeggenoten een stuk vriendelijker aan toe dan in 1963. Toen haalde Benoni Beheyt het in zijn hoofd Rik van Looy van zijn derde wereldtitel af te houden, terwijl was afgesproken dat alle Belgen de kampioen zouden steunen in het Oost-Vlaamse Ronse. Van Looy nam wraak en ruïneerde de carrière van Beheyt, die zes jaar later stopte met wielrennen.
Bij de Quickstepploeg viel er maandag geen onvertogen woord te horen over de onverwachte ontknoping van de tweede etappe. Teambaas Patrick Lefevere vond dat het gewenste scenario voor de ploeg was uitgekomen. Alleen droeg de winnaar niet rugnummer 171 maar 176.
De honderdduizenden Vlamingen die zich langs het parcours hadden opgesteld, was het om het even. Het ‘Tommeke, Tommeke’ werd probleemloos ingeruild voor ‘Gertje, Gertje’. Een orkaan van geluid rolde langs de kazernemuur van Gent toen duidelijk werd dat een renner zes jaar later in de voetsporen zou treden van Marc Wauters, de laatste Belg die een Touretappe in eigen land won.
Aan het rijtje met laureaten kon de naam worden toegevoegd van een renner die de ongeschreven wetten van de wielersport naast zich neerlegt. Steegmans weigert ’s ochtends in de stromende regen te trainen als zijn ploegmaats dat wel doen. Het kan toch ook een paar uur later?
De 26-jarige Steegmans is niet alleen voor de belastingen naar Monaco verhuisd, waar hij traint met zijn generatiegenoot Boonen. Als junior al streed hij om de successen met zijn kopman die hem vorig jaar verleidde een contract bij zijn ploeg te tekenen.
Hoewel Steegmans mondeling had toegezegd naar Quickstep te komen, werd de overgang pas afgerond na de Tour, waarin hij Robbie McEwen aan twee ritzeges en diens derde groene trui hielp. Het management van Davitamon-Lotto vroeg hem vergeefs te blijven, omdat zijn marktwaarde met de dag toenam.
In de laatste meters is Steegmans misschien wel de snelste van allemaal. Hij zegt te rijden met een aan- en uitknop: één keer kan hij alles geven, daarna is zijn reservoir leeg. Maandag vroeg Boonen hem of hij het wat rustiger aan kon doen aan het begin van de sprint, omdat hij hem anders niet kon bijhouden. Steegmans reed toen in de zwaarste versnelling.
Alleen in snelheid overtreft hij zijn kopman, vindt de renner zelf. ‘Tom is een leider, ik heb misschien veel kracht in mijn benen’, zei hij nadat hij voor het eerst van zijn leven de persvrachtwagen van de Tour de France was binnengestapt. Er klonk gelach toen hij vroeg of hij op het middelste stoeltje achter de tafel mocht zitten.
Hij zegt Boonen te bewonderen door de manier waarop die omgaat met zijn status als ster. Voor Steegmans is de druk die de buitenwereld hem oplegt, altijd een last geweest. Als iemand hem kan vertellen hoe hij moet omgaan met zijn bekendheid, mag diegene zich melden, zei hij maandag.
De dopingverhalen, die het laatste jaar vooral zijn ploeg treffen, hebben zijn bestaan er niet makkelijker op gemaakt. Steegmans wordt om de haverklap gebeld, terwijl hij niet eens weet tegen welke beschuldigingen hij zich moet verweren. ‘Misschien is dit het beste antwoord op alle verhalen’, zei hij na zijn meest aansprekende overwinning.
