Boer duldt geen wandelaars op zijn erf

Van onze verslaggeefster

Aukje van Roessel

DEN HAAG

Vandaar dat het verzet van veehouder M. Mooren uit het Zuidhollandse Roelofarendsveen tegen wandelaars op zijn erf, een principe-kwestie is geworden. Andere boeren zouden eens op het idee kunnen komen. Dan valt er op den duur geen meter meer te lopen in de Randstad.

Boer Mooren woont aan de Wijde Aa, een zijtak van het Braassemermeer. Voor wie geen watersport bedrijft maar toch graag van de natuur geniet, een prachtig water om langs te wandelen. Dat vond ook de provincie, die daarom rondom de Wijde Aa een achttien kilometer lange wandelroute uitstippelde. Over het erf van de veehouder. Tenslotte bestond het recht van overpad over dat erf al heel lang. Want alleen zo kan men op de dijk komen en vlak langs het water verder wandelen.

Maar Mooren wil er niks van weten. Hij jaagt de argeloze wandelaars de stuipen op het lijf. In het dorp gaan verhalen dat hij dreigt met de riek en met mest gooit. De veehouder haalt ook de routebordjes weg in de hoop de wandelaars te misleiden. Als hij daarvoor een bekeuring krijgt, betaalt hij die netjes. Als die wandelaars maar weg blijven.

Mooren voelt er niets voor commentaar te geven. 'Begint het nou alweer?', briest hij door de hoorn. 'Daar wil ik niks meer mee te maken hebben.' En de verbinding wordt met een klap verbroken.

De affaire sleept volgens stafmedewerker A. Romeijn van de Stichting Lange-Afstand-Wandelpaden (LAW) al zeker tien jaar. De LAW heeft geprobeerd te bemiddelen. Tot nu toe vergeefs. Het pad is wel omgelegd. Deze keer over het weiland van een van de buren van Mooren, M. van Leeuwen-Van Wieringen. Daarvoor moesten de wandelaars ruim anderhalve kilometer omlopen. Als je vijf kilometer per uur loopt, tikt dat aan.

Maar de route rondom de Wijde Aa bleef een probleem. De folder waarin de wandelroute staat beschreven, leidt de wandelaar nog steeds over het erf van Mooren. Als dan steeds maar weer de omleidingsbordjes verdwijnen, kan de wandelaar nog steeds Mooren achter zich aan krijgen.

Bovendien wil nu ook Van Leeuwen niet meer zo soepel meewerken. Tegen de gemeente Roelofarendsveen heeft ze gezegd alleen nog wandelaars over haar weiland te laten lopen als het recht van overpad over het erf van Mooren officieel wordt ingetrokken. Een meerderheid in de gemeenteraad voelt daar tot nu toe niks voor: het gaat hier om een principe-kwestie.

Nu lijkt het er zelfs op dat Van Leeuwen ook geen wandelaars meer toelaat als de gemeenteraad zich gewonnen zou geven. 'Het is allemaal grote onzin. Andermans grond moet men respecteren. Ik ben niet voor zo'n wandelroute. En niemand niet in de hele polder', zegt Van Leeuwen. Maar ze had toch indertijd wel toegestemd? 'Ja, maar ik wil er nu van af. Het moet afgelopen zijn met al die herrie. Kan de gemeenteraad zijn tijd niet beter besteden, dan aan zo'n akkefietje?'

De LAW hoopt dat de gemeenteraad, als die deze maand over de affaire praat, het principe van het recht van overpad overeind houdt. 'Wij zijn een route aan het uitstippelen van Maastricht naar Amsterdam, de Pelgrimsroute. Als nu aan deze boer wordt toegegeven, heeft dat mogelijk een uitstralingseffect. Dan gaan anderen ook denken: hé, als je die wandelaars zo makkelijk kunt tegenhouden...'

Maar bij de gemeente Roelofarendsveen zien ze het al voor zich. Stel dat de gemeente het recht van overpad over het erf van Mooren handhaaft. Moet er dan met elke wandelaar een politieagent worden meegestuurd?