Boegbeeld
och een aangrijpend gezicht, in RTL Boulevard nota bene: het strakke, opgebolde gelaat van Jerney Kaagman, de vrouw over wie zoveel grappen zijn gemaakt sinds ze als jurylid van Idols doodsbenauwde puberzangertjes het jeugdtrauma in joeg met dodelijke oordelen. Haar onbewogen mimiek leek een sadistisch genoegen uit te stralen.
Bleek ineens allemaal anders te liggen: Kaagman kampte toen al met beginnende verschijnselen van Parkinson, een slopende ziekte die vijf jaar geleden officieel bij haar werd vastgesteld. Ze had het al die jaren geheim gehouden, want anders 'tel je niet meer mee' in het warme wereldje. Nu vertelde ze het voor de camera, met wat trage spraak (en dan had ze nog 'een goede dag vandaag'). En eerder aan een verslaggever van kwaliteitsblad Weekend.
Jerney Kaagman. Menig midveertiger zag zijn puberjaren blauw gekleurd door het slangenleren pak waarmee ze met Earth & Fire in Toppop de hit Weekend stond te kronkelen.
Morsige mannen hebben op zolder misschien nog een verfomfaaid exemplaar van de eerste Nederlandse Playboy uit mei 1983, waarin zij naakt poseerde als Playmate. 'Ik trek eerder mijn kleren uit, dan dat ik iets over mezelf vertel', stond er nog bij.
Dat kon je wel zeggen.
Dat Jerney (65) nu over zichzelf sprak, kwam doordat steeds meer mensen haar vroegen of er iets aan de hand was, vertelde ze. Maar er was meer: ze wil nu 'een steun zijn voor anderen die lijden aan Parkinson'. Ze wil 'net als prins Claus het boegbeeld van de ziekte worden'. Dat deed ze door op te treden als ambassadeur van een stichting tegen de ziekte.
Naast Jerney zat een man van die stichting, een opgeruimd type. Hij produceerde een volzin uit het cursusboek marketing: 'Wij hopen door dit partnership meer bekendheid te geven aan de ziekte, te laten zien dat die behandelbaar is en dat je wel degelijk een bijdrage aan de samenleving kunt leveren.'
Partnership. Het rook net te veel naar een kien pr-plan, waarvoor Weekend en Boulevard kennelijk de ideale podia waren. Het is een cynische constatering, maar een ziekte wordt niet meer geleden zonder betrokken BN'er. Een boegbeeld. Weinig op tegen, maar voor je het weet wordt het een kille industrie waar aan de lopende band op roze galadiners sterren stralend tegen de dood (en vóór zichzelf) zitten te zijn.
Nooit reageerde Jerney op grappenmakers die haar mimiek persifleerden. Nu vond ze dat die 'eigenlijk excuus zouden moeten aanbieden'.
Meteen de archieven in. Goddank: deze krant treft geen blaam. Toch een mea culpa: de hilarische imitatie van Sanne Wallis de Vries in het Kopspijkercabaret van oudejaarsavond 2003 staat mij nog helder bij. Ik heb hard gelachen toen ze haar mond niet ver genoeg open kreeg om er een oliebol in te stoppen. Met de kennis van nu een belegen grap, oud en zelfs onsmakelijk geworden. Maar humor is geen kaas.
Stormachtig dagje voor de boegbeelden. Het NOS Journaal had het weer over luchtfietser Lance Armstrong. Sponsor Nike afgehaakt, Lance geen baas meer van zijn eigen fonds voor kankeronderzoek, Livestrong. Een Nederlandse vertegenwoordiger zei dat Armstrongs inzet overeind zou blijven. Maar ja: het boegbeeld was gevallen. En wéér geen excuusje.
undefined
